«Ας
μην μετατραπεί ο Έβρος σε μεσαιωνικό
κολαστήριο της Ευρώπης..»
Σας απευθύνω αυτή την επιστολή εκ μέρους των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ζητώντας την παρέμβαση σας για την άμεση βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των μεταναστών, αιτούντων άσυλο και προσφύγων στα τμήματα συνοριακής φύλαξης και τα κέντρα κράτησης του Έβρου. Σ’ αυτούς τους χώρους συντελείται καθημερινά μια ανθρωπιστική κρίση, με χιλιάδες ανθρώπους να βιώνουν μια απάνθρωπη και εξευτελιστική πραγματικότητα.
Άντρες,
γυναίκες, μωρά, εγκυμονούσες κρατούνται
κάτω από πρωτοφανείς για την πολιτισμένη
Ευρώπη συνθήκες αθλιότητας. Έφηβοι
γαντζώνονται στις σιδεριές των παραθύρων
για να βρουν φως και οξυγόνο. Μικρά,
ασυνόδευτα παιδιά κοιμούνται πλάι σε
ενήλικους συγκρατούμενούς τους. Οι
χώροι δεν καθαρίζονται σχεδόν ποτέ. Ο
συνωστισμός έχει ως αποτέλεσμα οι ούτως
ή άλλως ανεπαρκείς στον αριθμό τους
τουαλέτες να μην λειτουργούν. Ανθρώπινα
περιττώματα και μολυσμένα νερά
πλημμυρίζουν τα κρατητήρια. Είναι
αδύνατον για τους κρατούμενους ακόμη
και να ξαπλώσουν, κυριολεκτικά στοιβάζονται
ο ένας επάνω στον άλλο. Η μυρωδιά είναι
αφόρητη. Η θέρμανση λειτουργεί σπάνια
ενώ η θερμοκρασία τον περισσότερο καιρό
βρίσκεται πολλούς βαθμούς κάτω από το
μηδέν. Οι κρατούμενοι δεν προαυλίζονται.
Δεν διαθέτουν διερμηνέα, δεν γνωρίζουν
ποιες είναι οι νομικές υποχρεώσεις και
τα δικαιώματα τους, «ζωές κρατούμενες»
επειδή προσπάθησαν να ξεφύγουν από τη
μιζέρια, τον πόλεμο, το θάνατο. Σ’ αυτές
τις εξωφρενικές συνθήκες και σε άθλια
ψυχολογική κατάσταση πολλοί από αυτούς
υποχρεώνονται να ζήσουν για μήνες. Η
κατάσταση δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί
βάναυση.
Όσα σας
αναφέρω προέρχονται από την καθημερινή
εμπειρία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σ’
αυτές τις «φυλακές». Από το 2008 υλοποιούμε
προγράμματα στη Μυτιλήνη, τον Έβρο, τη
Ροδόπη, την Πάτρα. Από τις αρχές Δεκεμβρίου
2010, απαντώντας στις επείγουσες ιατρικές
και ανθρωπιστικές ανάγκες, η αποστολή
μας στα τμήματα συνοριακής φύλαξης στο
Τυχερό, το Σουφλί, τις Φέρρες καθώς και
το κέντρο κράτησης μεταναστών στο
Φυλάκιο παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια
και ιατρική περίθαλψη. Παραπέμπει τους
ασθενείς που χρήζουν επείγουσας ιατρικής
βοήθειας στα νοσοκομεία της περιοχής,
διανέμει είδη πρώτης ανάγκης και
προσπαθεί να κάνει ανεκτές τις συνθήκες
υγιεινής και διαβίωσης. Στο Σουφλί και
το Τυχερό έχουμε περιθάλψει πάνω από
600 ασθενείς που υποφέρουν κυρίως από
λοιμώξεις του αναπνευστικού, γαστρεντερικά
προβλήματα, δερματικές μολύνσεις και
σοβαρά κρυοπαγήματα που οφείλονται
στις συνθήκες διαβίωσής τους.
Οι Γιατροί
Χωρίς Σύνορα περιθάλπουμε αυτούς τους
ανθρώπους τόσο στις χώρες προέλευσης
όσο και σ’ αυτές της διέλευσης τους
-Σομαλία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Παλαιστίνη,
Μαρόκο κ.ά. Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι
ολόκληρη τη διαδρομή «απελπισίας» που
καλύπτουν για να ξεφύγουν από τη
βαρβαρότητα και την εξαθλίωση, και
σήμερα αναγκαζόμαστε να τους περιθάλψουμε
στην ίδια μας τη χώρα. Αναγνωρίζουμε
την πρόθεση της κυβέρνησης σας να βρει
λύσεις, ωστόσο, η εμπειρία μας στο Μαρόκο,
το Μεξικό και αλλού δείχνει ότι οι
φράχτες και άλλα αντίστοιχα περιοριστικά
μέτρα όχι μόνο δεν δίνουν λύση στο
πρόβλημα αλλά γίνονται αιτία όλο και
περισσότεροι άνθρωποι να πνίγονται σε
ποτάμια και θάλασσες ή να πεθαίνουν από
το κρύο και τις κακουχίες, έρμαια στα
χέρια αδίστακτων διακινητών.
Η κατάσταση
στον Έβρο είναι ένα τραγικό επείγον γι’
αυτό σας ζητάμε να επέμβετε άμεσα. Η
όποια απόφαση σας δεν μπορεί να αγνοεί
τις κραυγές αγωνίας αυτών των ανθρώπων.
Θα πρέπει να εξασφαλίζει ανθρώπινες
συνθήκες διαβίωσης και πρόσβαση σε
υπηρεσίες υγείας. Ας μην μετατραπεί ο
Έβρος σε μεσαιωνικό κολαστήριο της
Ευρώπης. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να
δείξει αλληλεγγύη και ανθρωπιά στη
διαχείριση του παγκόσμιου προβλήματος
των εκτοπισμένων συνανθρώπων μας.
Με
τιμή,
Ρεβέκα Παπαδοπούλου,
Γενική Διευθύντρια
Γιατροί Χωρίς Σύνορα, Ελληνικό Τμήμα
14 Ιανουαρίου 2011
Ρεβέκα Παπαδοπούλου,
Γενική Διευθύντρια
Γιατροί Χωρίς Σύνορα, Ελληνικό Τμήμα
14 Ιανουαρίου 2011
