Β. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ

Σταθερή ροή έχουν οι αναφορές και οι επίσημες καταγγελίες για παράνομες επαναπροωθήσεις τόσο από την Τουρκία όσο και από την χώρα μας προς τη γείτονα.

Αστυνομικοί και στρατιώτες ή και ντυμένοι με αυτά τα ρούχα επεμβαίνουν βάζοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Η Αστυνομία από την πλευρά της απαντά ότι όλα γίνονται βάσει των ελληνικών και ευρωπαϊκών νόμων.

«Η Αστυνομία δεν αναφέρει περιστατικά, η απάντηση της είναι γενικόλογη, είναι διπλωματική και απευθύνεται, απαντά έτσι στις αιτιάσεις της Επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης», απαντά μιλώντας στον Αθήνα 9.84 και τις «Ντάμες Σπαθί» ο Βασίλης Παπαδόπουλος, δικηγόρος στο Ελληνικό Συμβούλιο για τους πρόσφυγες και πρώην γγ του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής.

Ο κ. Παπαδόπουλος δήλωσε εξαιρετικά ανήσυχος: «Οι καταγγελίες αφορούν περιπτώσεις που έχουν περάσει τα σύνορα, εμπλέκονται άνθρωποι με στρατιωτικά και αστυνομική περιβολή και επιστρέφουν το ίδιο βράδυ στην Τουρκία. Στην έκθεση της Επιτρόπου του Συμβουλίου της Ευρώπης καταγράφονται αναφορές – καταγγελίες που είναι επαναλαμβανόμενες. Τα περιστατικά των παράνομων επαναπροωθήσεων συμβαίνουν τόσο στον Έβρο όσο και στα νησιά.

Όπως επισημαίνει ο κ. Παπαδόπουλος: «Είχαμε προχθές ένα περιστατικό από τη Σάμο. Εκεί, στη θάλασσα τα πράγματα είναι τραγικά πιο επικίνδυνα. Χτύπησε ένα καμπανάκι. Έγινε επαναπροώθηση με μεθόδους από το παρελθόν, δηλ. «τραβήχτηκαν» και μεταφέρθηκαν πίσω στις τουρκικές. Σας λέω ότι υπάρχουν, υπήρχαν και θα υπάρχουν αναφορές, ελπίζω όμως το περιστατικό της Σάμου να αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό».

Και πρόσθεσε: «Άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους και στον Έβρο, αλλά είναι άλλη επικινδυνότητα στη θάλασσα. Πρόσφυγες έχουν επιστραφεί στην Τουρκία και από κει τους επέστρεψαν στη Συρία, στην εμπόλεμη ζώνη. Επίσης, υπήρχαν και ρεπορτάζ από μέρη στην Αδριανούπολη που είχαν φτάσει και ανέφεραν την επόμενη μέρα».

17/1/2019

http://athina984.gr/wp-site/2019/01/17/v-papadopoylos-prosfyges-chanoyn-ti-zoi-toys-ston-evro/

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΜΕ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ

ΑΡΣΙΣ

Στη φωτογραφία, δώδεκα ανήλικοι πρόσφυγες κατά τη διάρκεια μαθήματος στο σχολείο του ΚΥΤ Φυλακίου Ορεστιάδας. Μαζί τους (από αριστερά), η διερμηνέας Φορουζάν Αμίρι, η παιδαγωγός Αναστασία Παπαθανάκη και ο συντονιστής της Κινητής Μονάδας Παιδικής Προστασίας της ΑΡΣΙΣ Βασίλης Παπαγέωργας.

Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) Προσφύγων στο χωριό Φυλάκιο Έβρου, το μοναδικό στη Βόρεια Ελλάδα, 23 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Ορεστιάδας. Μέσα σε 36 κοντέινερ, διαρθρωμένα σε τέσσερις πτέρυγες ζουν υπό αστυνομική φύλαξη περίπου 250 πρόσφυγες. Σχεδόν οι μισοί απ’ αυτούς είναι ασυνόδευτοι ανήλικοι.

Οι ενήλικες μένουν εδώ μερικές μέρες μέχρι να καταγραφούν και να εξεταστεί το αίτημά τους. Όσοι κριθεί ότι δικαιούνται παραμονής θα φύγουν από το ΚΥΤ σε μερικές μέρες, συνεχίζοντας το ταξίδι τους προς το εσωτερικό της χώρας. Οι υπόλοιποι θα μεταφερθούν στο Προαναχωρησιακό Κέντρο Κράτησης που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο ΚΥΤ και στεγάζει κυμαινόμενο κατά διαστήματα αριθμό κρατουμένων, από 300 έως 600 ανθρώπους, χωρίς δυνατότητα προαυλισμού.

Το θέμα που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία εδώ είναι οι παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων στην Τουρκία, λέει ο συντονιστής της Κινητής Μονάδας Παιδικής Προστασίας της ΑΡΣΙΣ – Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων στη Θράκη, Βασίλης Παπαγέωργας (βλέπε σχετική έκθεση:
http://www.arsis.gr/deltio-typoy-paranomes-epanaproothiseis-ston-evro/#more-16030).

Χαρακτηριστική περίπτωση είναι 15χρονος πρόσφυγας που ήρθε στην Ελλάδα και επαναπροωθήθηκε έξι φορές στην Τουρκία!

Παραμονές Πρωτοχρονιάς, στο σχολείο της Δ’ πτέρυγας των κοντέινερ μέσα στο χώρο του ΚΥΤ, η παιδαγωγός Αναστασία Παπαθανάκη, που εργάζεται στην ΑΡΣΙΣ, διδάσκει ελληνικά σε προσφυγόπουλα.

Δώδεκα ανήλικοι ασυνόδευτοι πρόσφυγες, αγόρια από 12 έως 17 ετών κάθονται σε ημικύκλιο και μιλούν για τις συνθήκες της ζωής τους και τα όνειρά τους για το μέλλον. Σχεδόν όλοι θα ήθελαν να φτάσουν στη Γερμανία. Αποφεύγουν να μιλήσουν για το ταξίδι τους μέχρι την Ελλάδα. Λένε πως αν το κάνουν θα χρειαστεί να γραφτεί βιβλίο.

Ζουν μαζί και βοηθάει ο ένας τον άλλο. Έμαθαν έμπρακτα ότι με την αλληλεγγύη μπορούν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες. Οι διαμαρτυρίες εδώ είναι συχνές με αίτημα, τι άλλο, να φύγουν από το ΚΥΤ.

ΕΒΡΟΣ: ΕΚΚΛΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΓΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΟ ΚΥΤ, ΟΠΟΥ Ο ΜΙΣΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΟΙ ΑΝΗΛΙΚΟΙ

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ολοκληρώνουν την ιατρική τους παρέμβαση στην περιοχή μετά από σχεδόν 6 μήνες.

photos credit: Anna Pantelia/MSF

Καθώς οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα  (Médecins Sans Frontières/MSF) ολοκληρώνουν τις δραστηριότητές τους στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) στο Φυλάκιο του Έβρου, κάνουν έκκληση για άλλη μία φορά στις αρχές να ανταποκριθούν στον ρόλο τους και να προσφέρουν επειγόντως την απαραίτητη φροντίδα υγείας σε πρόσφυγες και μετανάστες.

"Το πιο ανησυχητικό είναι ότι

έχουμε περιθάλψει επίσης παιδιά

που έχουν αυτοτραυματιστεί και

έχουν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας"

Στο ΚΥΤ στο Φυλάκιο υπάρχουν σταθερά 240 άτομα, από τα οποία οι μισοί είναι ασυνόδευτοι ανήλικοι. Ζουν σε ακατάλληλες συνθήκες, ορισμένοι για αρκετούς μήνες, με περιορισμένη πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες φροντίδας υγείας.

Λόγω της περιορισμένης ιατρικής παρουσίας στο ΚΥΤ, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα τον Ιούλιο ξεκίνησαν παρέμβαση βασικής φροντίδας υγείας και σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας για να καλύψουν τα κενά στις ιατρικές υπηρεσίες για πρόσφυγες και μετανάστες. Σκοπός της παρέμβασής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ήταν να δοθεί χρόνος στο Υπουργείο Υγείας να υλοποιήσει δράσεις φροντίδας υγείας στο ΚΥΤ στο πλαίσιο του εθνικού ιατρικού προγράμματος για τους πρόσφυγες.

«Οι αρχές είχαν άφθονο χρόνο για να οργανώσουν ιατρικές υπηρεσίες, ωστόσο οι ανάγκες αυτές εξακολουθούν να μην καλύπτονται. Καθημερινά βλέπουμε εδώ παιδιά και ενήλικες με προβλήματα τόσο σωματικής όσο και ψυχικής υγείας, τα οποία συνδέονται άμεσα με την επ' αόριστον παραμονή τους στο ΚΥΤ, καθώς και με τα ψυχικά τραύματα που έχουν βιώσει στο ταξίδι τους. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι έχουμε περιθάλψει επίσης παιδιά που έχουν αυτοτραυματιστεί και έχουν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας», δηλώνει η Ιφιγένεια Αναστασιάδη, συντονίστρια της ομάδας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στον Έβρο. «Η κατάσταση δεν είναι αποδεκτή. Το Υπουργείο Υγείας πρέπει επειγόντως να στελεχώσει το ΚΥΤ μια πλήρη ιατρική ομάδα ώστε να μειωθεί ο πόνος αυτών των ανθρώπων».

Πριν ξεκινήσουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα να εργάζονται στο ΚΥΤ στο Φυλάκιο, δεν υπήρχε γιατρός για οκτώ μήνες, παρόλο που από την αρχή της χρονιάς μέχρι τον Νοέμβριο περισσότεροι από 18.000 πρόσφυγες και μετανάστες έχουν φτάσει στην περιοχή του Έβρου.

[EN] DÉJÀ VU ON THE GREEK-TURKEY BORDER

Long Past Time to Put an End to Brutal Treatment of Migrants, Asylum Seekers

Bill Frelick
Human Rights Watch

Migrants that crossed the land border between Greece and Turkey are seen at the Pre-Removal Detention Center in the village of Fylakio, Northern Greece, February 24, 2017.

 © 2017 Alexandros Avramidis /Reuters

Ten years ago, I documented a systematic pattern of brutal Greek border police pushbacks of migrants and asylum seekers at the Evros River border that divides Greece and Turkey. Last week, as I edited a new Human Rights Watch report, I felt as though I was re-reading my old report.

Here’s a paragraph from my 2008 report, “Stuck in a Revolving Door”:

Summary forcible expulsions across the Evros River by Greek police and security forces are routine and systematic… [These are] the main elements in almost all testimonies: …1) being held for several days to a week at a police station in a border town in dirty, overcrowded conditions, where detainees are often mistreated and sometimes beaten; 2) being trucked in groups of 50 to 100 people to the river at nightfall; and 3) after Greek police officials see no sign of Turkish gendarmes on the other side of the river, being put on small boats in groups of 10 and sent across the river.

Now for a paragraph from our new report – ten years later – that I edited:

The 24 incidents described to Human Rights Watch demonstrate a pattern that points to an established and well-coordinated practice…Most of the incidents share three key features: initial capture by local police patrols, detention in police stations or in informal locations close to the border with Turkey, and handover from identifiable law enforcement bodies to unidentifiable paramilitaries who would carry out the pushback to Turkey across the Evros River, at times violently.

While it seems little has changed regarding the thuggery by police and their paramilitary cohorts at its border, Greece now also boasts some of the most appalling, mismanaged, and dangerous refugee camps in the world on its islands. This, too, has been well documented for several years, yet continues unabated.

When will the Greek public say that such abuses are unbefitting the country that claims the title of the cradle of democracy? When will the European public say the same? Are Europeans so intent on preventing irregular migration that they are willing to look the other way as Greek police do their dirty work?

Several years down the line, let’s hope I won’t once again find myself reading new testimonies of brutality on the Greek-Turkey border and wondering if I mistakenly picked up an old report


20/12/2018

https://www.hrw.org/news/2018/12/20/deja-vu-greek-turkey-border

ΕΒΡΟΣ: "ΈΧΩ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΩ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩΣΩ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ."

Μαρτυρία ασυνόδευτου ανήλικου, 16 ετών, από τη Δαμασκό, Συρία

Photo Credit: Anna Pantelia / MSF

«Πριν από τρία χρόνια αποφάσισα να φύγω από τη Συρία εξαιτίας του πολέμου. Η οικογένειά μου είναι ακόμα εκεί, δεν μπορούσαν να έρθουν μαζί μου επειδή οι γονείς έχουν προβλήματα υγείας. Η μητέρα μου έχει πρόβλημα με την καρδιά της και δεν μπορεί να περπατήσει καλά, ενώ ο πατέρας μου έχει χρόνια ασθένεια. Έχω μια αδελφή στην Αμερική κι άλλη μία στη Σαουδική Αραβία, όμως δεν ήθελα να πάω να τις βρω. Θέλω να φτιάξω το μέλλον μου μόνος μου, στην Ευρώπη...

Η οικογένειά μου χρειάστηκε πολύ καιρό για να μαζέψει τα χρήματα γι' αυτό το ταξίδι. Από τη Συρία πέρασα στην Τουρκία, όπου έμεινα οκτώ μήνες. Εκεί δούλευα και μοιραζόμουν ένα διαμέρισμα με άλλα παιδιά. Ήμουν σερβιτόρος και δούλευα και σε πλυντήριο αυτοκινήτων για να μαζέψω χρήματα και να έρθω στην Ελλάδα. Ακόμα χρωστάω χρήματα στον διακινητή και πρέπει να τα βρω όταν βγω από εδώ [το ΚΥΤ].

Κατάφερα να έρθω στην Ελλάδα με τη δεύτερη προσπάθεια. Την πρώτη φορά, πήγα στο Μποντρούμ για να περάσω απέναντι στην Κω. Πήραμε μια μικρή βάρκα που ήταν για 4-5 άτομα μόνο, αλλά ο διακινητής έβαλε μέσα 11 από εμάς. Ακόμα και τα σωσίβια που μας έδωσε ήταν μεταχειρισμένα. Είχαμε φτάσει σχεδόν στα μισά όταν η βάρκα αναποδογύρισε και πέσαμε στη θάλασσα.

Μείναμε μισή ώρα στο νερό, μέχρι που μας μάζεψε το τουρκικό λιμενικό και μας γύρισε στην Τουρκία. Μείναμε με τα βρεγμένα ρούχα όλη μέρα. Όποτε έκανα μια ερώτηση, με έσπρωχναν και με χτυπούσαν. Μας χτυπούσαν πολύ και μας έδιναν φαγητό μόνο μία φορά τη μέρα, λίγα μπισκότα και χυμό μόνο.