Την
έναρξη των εργασιών κατασκευής του
φράχτη στις Καστανιές Έβρου κήρυξε ο
υπουργός Προστασίας του Πολίτη,
Χρήστος Παπουτσής, τονίζοντας πως το
έργο προβλέπεται να ολοκληρωθεί περί
τα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου.
Η κύρια λειτουργία
της κατασκευής αυτού του φράχτη είναι
επικοινωνιακή
και συμβολική,
πλην όμως με θύματα
και αίμα.
Στοχεύει στα πιο ταπεινά ένστικτα που
ενεργοποιούν τον κοινωνικό αυτοματισμό,
μιας κοινωνίας τραυματισμένης, διαλυμένης
και με πάρα πολλά προβλήματα. Λειτουργεί
κυρίως συμβολικά, για τον εκφοβισμό των
κυνηγημένων από πολέμους και εξαθλίωση
ανθρώπων, που αποζητούν ένα τρόπο να
επιβιώσουν και να συνεχίσουν μια ζωή
που οι ξένες εισβολές, ο πόλεμος, η πείνα,
η εκμετάλλευση στις πατρίδες τους, τους
στέρησαν. Προορίζεται και για εσωτερική
κατανάλωση, ως υποτιθέμενη απάντηση
στο υπαρκτό πρόβλημα της μετανάστευσης,
για τα αίτια και για τις συνέπειες της
οποίας μόνον αυτοί οι άνθρωποι δεν
ευθύνονται. Αντίθετα, πρέπει να
αναζητήσουμε τις αιτίες στους
ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στην
εκμετάλλευση του Τρίτου Κόσμου, στις
μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενες πολιτικές,
τόσο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όσο και στην
Ελλάδα, όπως την «ανεξήγητη» υπολειτουργία
των υπηρεσιών παροχής ασύλου και την
εφαρμογή του κανονισμού της ΕΕ Δουβλίνο
II.
Η αλήθεια λοιπόν
είναι πως ο απάνθρωπος φράχτης, δεν
λύνει στην πραγματικότητα κανένα
απολύτως πρόβλημα, ούτε της ελληνικής
κοινωνίας, ούτε φυσικά αυτών των ανθρώπων,
για τους οποίους, ένας
υποτιθέμενος ανθρωποκεντρικός πολιτισμός,
δεν είναι δυνατόν να υψώνει ένα τείχος
αποκλεισμού.
Απέναντι σε απελπισμένους που ζητούν
βοήθεια επί της ουσίας, η αδιαφορία για
την ανθρώπινη ζωή, καθιστά τη χώρα μας
συνένοχη σε ένα έγκλημα μεγάλης έκτασης,
κάτι που δεν συνάδει με καμιά δημοκρατία
και καμιά έννοια ανθρωπισμού. Κανένας
φράκτης δεν θα μπορούσε να καλύψει
φυσικά όλο το εύρος των συνόρων μιας
χώρας. Έτσι το μόνο που κάνει είναι να
συντρίβει εκεί έναν αριθμό μεταναστών,
ή και να τους στέλνει προς άλλες διόδους
προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στα περίπου
150 χιλιόμετρα συνόρων από την Αλεξανδρούπολη
ως το Ορμένιο, τα 12,5 χιλιόμετρα φράχτη
μπορούν απλώς να μεταθέσουν τα περάσματα,
προς τους βόρειους γείτονες και
συνεταίρους στην Ε.Ε., ή και πάλι προς
τη θάλασσα. Την ίδια στιγμή όμως,
μετατρέπουν τη χώρα μας σε ένα κλουβί,
και για τους «μέσα» και για τους «έξω»
κατασκευάζοντας έτσι, σε συμβολικό
επίπεδο, μια
κοινωνία φόβου του διαφορετικού, μίσους
του άλλου,
και σε πραγματικό επίπεδο, νεκρούς και
απελπισμένους.
