Search...

Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020

ΤΕΙΧΗ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η Ευρώπη ξέρει τι πρέπει να κάνει αλλά εμφανίζεται ανήμπορη να το κάνει: γνήσια κοινή μεταναστευτική πολιτική για να μην πέφτει όλο το κόστος και τα δεινά του προβλήματος σε τρία - τέσσερα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου

Τείχη, μετανάστευση και ανοιχτή κοινωνία | in.gr

Π.Κ. Ιωακείμιδης
in.gr

Πλωτό τείχος (φράχτη) στο Αιγαίο για να ανακοπούν οι ροές προσφύγων και μεταναστών στα νησιά (κυρίως στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Λέσβο). Οσο αναγκαίος κι αν είναι ο περιορισμός των ροών, τόσο απεχθής είναι η ιδέα τού να υψώνουμε τείχη και μάλιστα στη θάλασσα. Ο συμβολισμός είναι εξόχως σημαντικός. Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου, το 1989, θεωρήσαμε ότι τερμάτιζε την «εποχή των τειχών», ότι άνοιγε τη διαδικασία για την επέκταση της ανοιχτής κοινωνίας σ’ όλο σχεδόν τον πλανήτη, αν και τότε υπήρχαν δεκαέξι συνοριακά τείχη στον πλανήτη. Το όραμα του Φράνσις Φουκουγιάμα για το τέλος της Ιστορίας με την καθολική επικράτηση της φιλελεύθερης δημοκρατίας κυριαρχούσε. Αποδείχτηκε μια μεγάλη αυταπάτη. «Το φως που τελικά έσβησε» (I. Krastev, St. Holmes).
Σήμερα έχουν οικοδομηθεί περισσότερα από εξήντα πέντε (65) τείχη στον πλανήτη. Εκτιμάται ότι το ένα τρίτο των κρατών του πλανήτη έχουν οικοδομήσει τείχη, φράχτες στα σύνορά τους για να ανακόψουν τις μεταναστευτικές ροές. Ανάμεσα στις χώρες αυτές περιλαμβάνεται και η Ελλάδα. Αν και όπως έχει αποδειχθεί τα τείχη δεν συγκρατούν τελικά τις ροές. Παρά τα 654 μίλια τείχους στα σύνορα μεταξύ ΗΠΑ και Μεξικού, σχεδόν ένα εκατομμύριο μετανάστες πέρασαν πέρυσι στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αλλά, πέρα απ’ αυτό, τα τείχη και οι φράχτες συμβολίζουν τη συρρίκνωση της ανοιχτής κοινωνίας και της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Το τέλος του (αφελούς;) οράματος για έναν κόσμο χωρίς σύνορα (borderless world). Στην Ευρώπη πολλαπλασιάζονται τα τείχη. Και ταυτόχρονα επεκτείνεται η «ανελεύθερη δημοκρατία» και υποχωρεί η φιλελεύθερη δημοκρατία. Σήμερα τα περισσότερα βιβλία, άρθρα, δοκίμια που γράφονται έχουν ως θέμα το τέλος, την υποχώρηση, τον θάνατο της δημοκρατίας. Πριν από τριάντα χρόνια ακριβώς το αντίθετο – τον θρίαμβο της δημοκρατίας.
Το προσφυγικό – μεταναστευτικό δράμα δεν αντιμετωπίζεται με τείχη, φράχτες.
Η Ευρώπη ξέρει τι πρέπει να κάνει αλλά εμφανίζεται ανήμπορη να το κάνει: γνήσια κοινή μεταναστευτική πολιτική για να μην πέφτει όλο το κόστος και τα δεινά του προβλήματος σε τρία – τέσσερα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με επικεφαλής τον αντιπρόεδρο Μαργαρίτη Σχοινά θα κάνει μια νέα προσπάθεια με την πρόταση για «Ενα σύμφωνο για τη μετανάστευση». Ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να αντιμετωπισθούν και οι γενεσιουργές αιτίες του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος.
Με την πιο ενεργό δράση της Ενωσης για τη διευθέτηση των συγκρούσεων που προκαλούν αναποφεύκτως τα προσφυγικά κύματα και τη μεταφορά πόρων στις χώρες προέλευσης των μεταναστών που αναζητούν μια καλύτερη ζωή.
Η Ενωση μπορεί να κάνει και τα δύο. Το δράμα της είναι ότι είναι πολύ πιο ισχυρή απ’ ό,τι νομίζουν οι χώρες – μέλη της. Αυτό το χάσμα ανάμεσα στις προσλήψεις και στην πραγματικότητα που έχουν τα κράτη – μέλη είναι μεταξύ άλλων ένας παράγοντας που την καθηλώνει, την ακινητοποιεί. Η Ελλάδα από την πλευρά της καλό είναι να επιδιώξει μεταξύ πολλών άλλων την πλέον ενεργή δραστηριοποίηση της Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής (Frontex) στο Αιγαίο, περιλαμβανομένων και των χωρικών υδάτων της Τουρκίας ύστερα από συμφωνία με την τελευταία. Οι φράχτες δεν θα λύσουν το πρόβλημα.

Ο Π.Κ. Ιωακειμίδης είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην πρεσβευτής – σύμβουλος του ΥΠΕΞ
18/2/2020

ΝΕΟ ΒΙΝΤΕΟ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

Νέο βίντεο διαψεύδει τις ελληνικές αρχές
Η διαδρομή επαναπροώθησης της Αϊσέ Ερντογάν από τον Εβρο μέχρι τις... φυλακές Γκεμπζέ

Δημήτρης Αγγελίδης
efsyn

Νέο βίντεο της ερευνητικής ομάδας Forensic Architecture ρίχνει φως στην υπόθεση παράνομης επαναπροώθησης 28χρονης Τουρκάλας από την Ελλάδα στην Τουρκία τον περασμένο Μάιο, τεκμηριώνοντας με αδιάσειστα στοιχεία ότι η γυναίκα βρισκόταν στην Ελλάδα στις 4 Μαΐου 2019.
Το βίντεο δημοσιοποιήθηκε το Σάββατο στα γερμανικά και τα αγγλικά στην ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού Spiegel, μαζί με αναλυτικό ρεπορτάζ για την υπόθεση. Παρ’ όλο που αφθονούν οι μαρτυρίες για παράνομες επιχειρήσεις επαναπροώθησης από τις ελληνικές αρχές στον Εβρο, είναι η πρώτη γνωστή υπόθεση που τεκμηριώνεται πέρα από κάθε αμφιβολία.

Το βίντεο ανασυστήνει στον χάρτη την πορεία της Αϊσέ Ερντογάν (συνεπωνυμία με τον πρόεδρο της Τουρκίας) από τη στιγμή που πάτησε σε ελληνικό έδαφος μέχρι το απόγευμα της ίδιας ημέρας, όταν εντοπίζεται το ίχνος της στο αστυνομικό τμήμα Χειμωνίου, από όπου έστειλε στον αδελφό της μήνυμα με το γεωγραφικό στίγμα της μέσω της εφαρμογής WhatsApp.
Την επομένη, η 28χρονη δασκάλα συνελήφθη στην Τουρκία από την οποία είχε μόλις προσπαθήσει να διαφύγει για να ζητήσει πολιτικό άσυλο. Από τότε βρίσκεται κρατούμενη στις γυναικείες φυλακές υψίστης ασφαλείας Γκεμπζέ στην Κωνσταντινούπολη, που φημίζονται για βασανιστήρια και απόπειρες αυτοκτονίας


Στη φυλακή
Η 28χρονη καταδικάστηκε σε περισσότερα από 6 χρόνια φυλακή για συμμετοχή στο κίνημα Γκιουλέν, το οποίο κατηγορεί η κυβέρνηση Ερντογάν για την απόπειρα πραξικοπήματος το 2016, αν και η ίδια αρνείται κάθε σχέση. Κατηγορήθηκε επίσης για παραβίαση της απαγόρευσης εξόδου που της είχε επιβληθεί στην Τουρκία, όπου διωκόταν ποινικά, όπως και δεκάδες χιλιάδες Τούρκοι πολίτες που στοχοποιήθηκαν από την τουρκική κυβέρνηση. Την υπόθεση είχε αναδείξει με αναλυτικό ρεπορτάζ η εφημερίδα «Καθημερινή» («Μυστήριο στα σύνορα του Εβρου», Γιάννης Παπαδόπουλος, 13 Μαΐου 2019).
Το υλικό τού βίντεο, αποτέλεσμα συνεργασίας της Forensic Architecture με την ελληνική οργάνωση HumanRights360, βασίζεται στην αξιοποίηση φωτογραφιών, βίντεο, μηνυμάτων στο WhatsApp, ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, αστυνομικών αναφορών και δικαστικών εγγράφων.
Το υλικό εκθέτει πολλαπλώς τις ελληνικές αρχές, όχι μόνο επειδή τεκμηριώνει μια υπόθεση που αφορά βίαιες πρακτικές από ομάδες αστυνομικών και συνοροφυλάκων που παραβιάζουν κατάφωρα το διεθνές δίκαιο, αλλά και επειδή αναδεικνύει την αποτυχία των ελληνικών αρχών να πραγματοποιήσουν οποιαδήποτε σοβαρή και αξιόπιστη έρευνα, ενώ αρνούνται κατηγορηματικά ότι γίνονται τέτοιες επιχειρήσεις στην περιοχή. Εξαίρεση, σύμφωνα με το περιοδικό, αποτελεί ο Συνήγορος του Πολίτη, που ερευνά υποθέσεις επαναπροώθησης από το 2017.
Οπως αναφέρει το Spiegel, η Αϊσέ Ερντογάν κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά στην ελληνική Δικαιοσύνη μέσω της δικηγόρου Μαρίας Παπαμηνά, ωστόσο η Εισαγγελία έβαλε την υπόθεση στο αρχείο, αρκούμενη στη διαβεβαίωση των αστυνομικών αρχών ότι το όνομα της Αϊσέ δεν έχει καταγραφεί στα αρχεία της αστυνομίας.
Το ίδιο άλλωστε ισχυριζόταν η αστυνομία όταν ρωτήθηκε στις 4 Μαΐου από δικηγόρο και από τον αδελφό τής Αϊσέ, που είχαν πάρει το μήνυμα με το γεωγραφικό στίγμα και την αναζητούσαν εναγωνίως στο αστυνομικό τμήμα του Χειμωνίου. Το υλικό των Forensic Architecture καταφέρνει να συγκεντρώσει και να αξιολογήσει τα στοιχεία που δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν και να αξιολογήσουν οι ελληνικές αρχές, όχι μόνο η Εισαγγελία, αλλά και η φυσική και πολιτική ηγεσία της αστυνομίας.
Απαντώντας σε επισημάνσεις της Επιτροπής Κατά των Βασανιστηρίων του Συμβουλίου της Ευρώπης που ζητούσε από την Ελλάδα να ερευνήσει τις αξιόπιστες καταγγελίες, όπως τις χαρακτήριζε, η τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη Ολγα Γεροβασίλη, όπως και οι προκάτοχοί της, δήλωναν πως οι έρευνες δεν επιβεβαιώνουν τα περιστατικά και πως η αστυνομία δρα στο πλαίσιο της νομιμότητας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.


Άρνηση
Το Spiegel πρότεινε σε εκπρόσωπο της ΕΛ.ΑΣ. να δει το βίντεο για να το σχολιάσει, αλλά συνάντησε άρνηση. Εκπρόσωπος της αστυνομίας σημείωσε μάλιστα ότι δεν θα γίνει καμία έρευνα για την υπόθεση, διότι δεν γίνονται επαναπροωθήσεις στον Εβρο.
Παρόμοια ήταν η απάντηση των Αρχών σε πρόσφατα δημοσιεύματα του Spiegel με στοιχεία των τουρκικών αρχών για δεκάδες χιλιάδες επαναπροωθήσεις από την Ελλάδα, όπως και οπτικό υλικό που αξιολογήθηκε από τη Forensic Architecture και έδειχνε ένστολους να μεταφέρουν ανθρώπους σε βάρκες από το ποτάμι στην τουρκική όχθη.
12/2/2020

[DE] AUSGELIEFERT - ILLEGALE ABSCHIEBUNGEN AM EVROS

Ayse Erdogan wurde in der Türkei als Gülen-Anhängerin verfolgt. Die Lehrerin floh nach Griechenland und wollte einen Asylantrag stellen. Doch dann gelangte sie in die Hände griechischer Polizisten.


Giorgos ChristidesSteffen Lüdke und Maximilian Popp
SPIEGEL


Geflüchtet, gestellt und offenbar zurückgeschleppt: Ayse Erdogan, Mathematiklehrerin aus der TürkeiForensic Architecture

Als Ayse Erdogan nach ihrem Handy greift, um sich zu filmen, ahnt sie bereits, welchem Risiko sie ausgesetzt ist. Sie befindet sich auf der griechischen Seite der Grenze zur Türkei, sie hat es nach Europa geschafft - aber sie ist nicht in Sicherheit.

Ayse Erdogan, eine Mathematiklehrerin aus der Türkei, 28 Jahre alt, versteckt sich an diesem Morgen des 4. Mai 2019 in der Nähe des griechischen Dorfs Nea Vyssa. Mit zwei türkischen Begleitern hat sie zuvor den Evros überwunden, den wilden Grenzfluss, der immer wieder Migranten davonträgt und in den Tod reißt.

In der Türkei war Ayse Erdogan, die nicht verwandt ist mit dem türkischen Präsidenten Recep Tayyip Erdogan, zu mehr als sechs Jahren Haft verurteilt worden. Die türkischen Behörden beschuldigen sie, der Sekte des Islamistenpredigers Fethullah Gülen anzugehören, die in der Türkei als Terrororganisation gilt. Ayse Erdogan durfte bis zum Beginn ihrer Revisionsverhandlung das Gefängnis verlassen, allerdings nur unter der Auflage, im Land zu bleiben.


Kurz nach ihrer Freilassung floh Ayse Erdogan. Sie reiste nach Norden, um nach Europa zu gelangen - so wie Tausende andere Türken, die als Gülen-Anhänger verfolgt werden.

"Wir haben Angst vor einem Pushback"
Ayse Erdogan, im Gras auf der griechischen Seite der Grenze
Ayse Erdogan möchte einen Asylantrag stellen. Die Türkin will das Recht in Anspruch nehmen, das die Europäische Union jedem Menschen gewährt, der europäischen Boden erreicht. Zumindest in der Theorie.

"Wir sind politische Asylbewerber", sagt Ayse Erdogan in die Kamera. "Wir fliehen vor türkischer Verfolgung. Wir verstecken uns in Nea Vyssa und haben Angst vor einem Pushback." Sie schickt die Videos an ihren Bruder Ihsan, der zu diesem Zeitpunkt bereits in Athen ist. Ein Journalist wird sie später auf Twitter veröffentlichen, die griechische Zeitung "Kathimerini" über ihren Fall berichten.

Ayse Erdogan schickt ihrem Bruder ihren Standort per WhatsApp. Außerdem schreibt sie E-Mails an griechische Menschenrechtsanwälte und an den Chef des Uno-Flüchtlingshilfswerks UNHCR: "Wenn wir in die Türkei zurückgeschafft werden, werden unsere Leben in Gefahr sein."

Noch am selben Tag wird Ayse Erdogan über den Evros zurück in die Türkei gebracht. Türkische Grenzbeamte greifen sie am nächsten Morgen um 8.10 Uhr auf, sperren sie ins Gefängnis. Am Tag darauf wird sie verurteilt, weil sie das Land illegal verlassen hat.

Außengrenze der EU: Blick auf den Evros von der griechischen Seite


Alkis Konstantinidis/ REUTERS


Was genau in den Stunden davor passierte, hat die Rechercheagentur Forensic Architecture, eine Forschungsagentur mit Sitz am Goldsmiths' College der Universität London, erstmals rekonstruiert. Der SPIEGEL hat zudem mit dem Bruder sowie den Anwälten von Ayse Erdogan gesprochen und türkische Gerichtsdokumente zu dem Fall eingesehen.

Das Material lässt nur einen Schluss zu: Ayse Erdogan befand sich in Griechenland in Gewalt der griechischen Behörden, anschließend wurde sie illegal zurück in die Türkei gebracht - mutmaßlich von griechischen Grenzbeamten oder Polizisten. Sie selbst spricht von maskierten Männern, die sie in der griechischen Polizeistation abgeholt hätten.

Auf Anfrage des SPIEGEL teilte die griechische Polizei mit: "Die griechische Polizei beachtet bei der Erfüllung ihrer Aufgaben stets griechisches und europäisches Recht." Auf den konkreten Vorfall wollte sie nicht eingehen.

Im Dezember hatten der SPIEGEL und Forensic Architecture Videos ausgewertet, die zeigen, wie die illegalen Pushbacks am Evros mutmaßlich ablaufen: Maskierte Männer mit griechischem Akzent bringen Geflüchtete in motorbetriebenen Schlauchbooten auf die türkische Seite des Evros. Oft werden die Flüchtlinge vorher nach eigener Aussage misshandelt, ihre Handys unbrauchbar gemacht.

Alles deutet darauf hin, dass griechische Behörden die Pushbacks systematisch durchführen. Türkische Dokumente, über die der SPIEGEL berichtete, legen nahe, dass Griechenland Zehntausende Migranten und Flüchtlinge illegal abschiebt. Die EU-Kommission forderte nach der Enthüllung eine Untersuchung der Anschuldigungen. Passiert ist bisher nichts.

"Es gibt keine Pushbacks am Evros"
Sprecher der griechischen Polizei


Nur der Ombudsmann, der unabhängig die griechischen Behörden kontrolliert, geht den Pushback-Vorwürfen nach. Die Behörde hat bereits im Juni 2017 eine Untersuchung eingeleitet. Inzwischen untersucht sie mehr als ein halbes Dutzend Fälle, darunter nun auch die vom SPIEGEL veröffentlichten Videos.
Die griechischen Behörden jedoch interessieren sich nicht für die Videos. Ein Sprecher der Polizei sagte dem SPIEGEL im Januar: "Es wird keine Untersuchung geben, weil es keine Pushbacks am Evros gibt."
Ayse Erdogans Fall zeigt, dass das mit sehr großer Wahrscheinlichkeit falsch ist. Er illustriert, wie griechische Grenzer mutmaßlich selbst türkische Asylbewerber ohne Asylverfahren abschieben, obwohl diese in ihrer Heimat aus politischen Gründen verfolgt werden.

Zehntausende Pushbacks? Maskierte griechische Polizisten kontrollieren Migranten nahe der türkischen Grenze. AP/dpa


Die Pushbacks verstoßen gegen Völkerrecht, EU-Recht und griechisches Recht. Denn jeder Flüchtende hat ein Recht auf ein faires Asylverfahren. Wer um Asyl bittet, darf außerdem nicht in Länder zurückgebracht werden, in denen ihm Gefahr oder Verfolgung drohen. Genau das ist bei Ayse Erdogan aber offenbar passiert.  
Bei der Rekonstruktion des Falls hilft, dass Ayse Erdogan ihrem Bruder immer wieder ihren Standort per WhatsApp schickte und mit ihren beiden Begleitern ein Selfie im Dorfzentrum von Nea Vyssa machte. Im Hintergrund ist ein Regierungsgebäude mitsamt Logo zu sehen. Ein weiterer Anwalt, Nikolaos Ouzounidis, hat die Gruppe im Zentrum von Nea Vyssa getroffen. Auch er machte ein Foto von der Gruppe.
Forensic Architecture hat die Bilder, Videos, WhatsApp-Nachrichten, E-Mails, Gerichtsakten und Polizeiberichte analysiert - in Zusammenarbeit mit der griechischen NGO HumanRights360. Die Agentur hat das Material beispielsweise mit Bildern von Google Earth abgeglichen. So konnte erstmals verifiziert werden, dass Ayse Erdogan vor ihrer Verhaftung in der Tat griechischen Boden betreten hatte.
Es besteht kein Zweifel daran, dass Ayse und ihre Begleiter an diesem Tag in Nea Vyssa waren. "Ich habe sie mit meinen eigenen Augen gesehen", sagte Anwalt Ouzounidis.

Sehen Sie im Video, wie Forensic Architecture das Material verifiziert hat


Erdogan meldete sich bei der Polizeistation von Nea Vyssa, nahe der türkischen Grenze, um einen Asylantrag zu stellen. Doch die griechischen Polizisten brachten sie zur Polizeistation von Neo Cheimonio, einer Stadt 18 Kilometer südlich von Nea Vyssa. Das geht aus Erdogans WhatsApp-Standorten und ihrer Aussage vor Gericht hervor, die dem SPIEGEL vorliegt. 
Anwalt Ouzounidis versuchte zweimal, Ayse Erdogan dort zu sprechen. Zunächst allein, später gemeinsam mit Erdogans Bruder Ihsan, der inzwischen aus Athen angereist war. Die Polizei wies den Anwalt beide Male zurück. Niemand mit diesem Namen werde auf der Station festgehalten, teilte diese mit. Offiziell gab es keine Verhaftung, keine Anklage. 
Noch um 18.53 Uhr schickte Ayse Erdoğan ihren Standort per WhatsApp an ihren Bruder. Die Nadel zeigte auf die Station der Polizei. Es sollte Ayses letzte Nachricht aus Griechenland sein.
„Ich dachte, Ayse sei in Sicherheit", erzählt Ihsan Erdogan. „Doch auf der Polizeistation ließ man uns einfach abblitzen.“ Ihsan Erdogan erfuhr erst am nächsten Tag von den Eltern, dass seine Schwester in die Türkei deportiert und dort verhaftet wurde.
In den türkischen Gerichtsdokumenten ist festgehalten, wie Ayse Erdogan den Pushback erlebte: Maskierte Männer hätten sie in ein Auto gesetzt und wieder zum Evros gebracht. "Sie setzten uns in ein Schlauchboot und zwangen uns, zum türkischen Ufer zurückzukehren. So konnten wir keinen Asylantrag stellen."
Am nächsten Morgen griffen türkische Polizisten Ayse Erdogan auf. Am Tag darauf wurde sie im Gericht in der Provinz Edirne, nahe der Grenze, verurteilt. Auch die Aufzeichnung der Verhandlung hält fest: "Die Angeklagte verließ das Land über illegale Routen, wurde aber abgeschoben und in die Türkei zurückgeschickt."
Verzweifelte Nachrichten an den Bruder und die Weltöffentlichkeit: Ayse Erdogan

 Forensic Architecture


Zu ihrer Verteidigung brachte Erdogan vor, dass sie sich nach ihrer Freilassung isoliert gefühlt habe. Sie habe keine Arbeit mehr finden können, selbst ihre Freunde hätten nicht mehr mit ihr gesprochen. Vor Gericht sagte Ayse Erdogan, sie bereue ihre Flucht. "Ich bin das Opfer", sagte sie laut Aufzeichnung.
Ihr Bruder Ihsan bestreitet gegenüber dem SPIEGEL, dass er und Ayse der Gülen-Sekte angehörten.
Der türkische Präsident Erdogan macht die Gülen-Bewegung für den Putschversuch im Juli 2016 verantwortlich. Der türkische Staat hat Zehntausende Gülen-Anhänger verhaften lassen.

Militarisierte Zone: Links zwei griechische Wachtürme, rechts ein türkischer
Militarisierte Zone: Links zwei griechische Wachtürme, rechts ein türkischer

 Alkis Konstantinidis/ REUTERS


Gülen selbst bestreitet die Vorwürfe. Der Prediger lebt seit den Neunzigerjahren in den USA im Exil. In der Öffentlichkeit stellt er sich als Reformer dar. Seine Anhänger betreiben Schulen, Universitäten, Medienhäuser, Kliniken und Stiftungen in mehr als hundert Ländern.
Aussteiger beschreiben die Gemeinde hingegen als Geheimbund. "Als Ziel der Unterwanderung staatlicher Stellen sehen alle Gesprächspartner die Maximierung politischen Einflusses und die Erlangung von Kontrolle über den Staat", heißt es in einem Papier aus dem Auswärtigen Amt.
Zehntausende Anhänger der islamistischen Bewegung haben in den vergangenen Jahren in europäischen Staaten Zuflucht gefunden. Mehr als 10.000 Türken haben seit 2016 allein in Griechenland um Asyl gebeten.
Wie viele der Anträge erfolgreich sind, ist unklar. Die griechischen Behörden wollen die Information nicht veröffentlichen. Zu groß ist die Angst, den türkischen Präsidenten Erdogan zu verärgern, mit dem die griechische Regierung ohnehin im Streit liegt.
In Behördenkreisen heißt es, dass die meisten der türkischen Flüchtlinge in Griechenland Asyl bekämen. Darauf hoffte auch Ayse Erdogan. Stattdessen hat der türkische Staat sie nun in ein Gefängnis in der Provinz Gebze in der Nähe von Istanbul gesperrt.



In Griechenland ist eine Klage ihrer Anwälte bereits abgewiesen worden. Die Staatsanwältin habe sich von der griechischen Polizei lediglich versichern lassen, dass Ayse Erdogan nie dort registriert worden sei, sagt Erdogans Anwältin Maria Papamina vom Greek Council for Refugees.


Die Beweise für den Pushback, bemängelt sie, seien gar nicht erst berücksichtigt worden. Die Juristin will nun zunächst in Griechenland in Berufung gehen und durch alle Instanzen klagen. Wenn nötig, bis zum Europäischen Gerichtshof für Menschenrechte. 
Ayse Erdogans einzige Chance auf Freiheit aber ist ein Berufungsverfahren vor dem Obersten Gerichtshof der Türkei. Die Chancen sind gering. Viel spricht dafür, dass Ayse Erdogan Jahre in einem türkischen Gefängnis verbringen wird.

ΝΤ. ΣΑΣΟΛΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΛΩΤΟ ΦΡΑΓΜΑ: «ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΗΣΤΟ ΝΑ ΥΨΩΝΕΙΣ ΤΕΙΧΗ ΣΕ ΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ»

LEFT.GR


Σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για την επιλογή της να τοποθετήσει πλωτό φράγμα στα ανατολικά της Λέσβου, προκειμένου να εμποδίσει τις προσφυγικές ροές, άσκησε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Σε δηλώσεις του στον τηλεοπτικό σταθμό Μega, ο Ντ. Σασόλι τόνισε πως "είναι άχρηστο να υψώνεις τείχη".



"Τα τείχη δεν έχουν λύσει ποτέ προβλήματα. Είτε στο έδαφος, είτε σε θάλασσες", επεσήμανε ο πρόεδρος του Ευρ. Κοινοβουλίου. Σημείωσε δε πως οι κινήσεις αυτές έχουν καθαρά επικοινωνιακό χαρακτήρα και στόχο τη δημιουργία εντυπώσεων στην κοινή γνώμη. Επιπλέον, επεσήμανε την ανάγκη συγκρότησης μιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής για το προσφυγικό ζήτημα. 
Δείτε το βίντεο:

19/2/2020

ΠΛΩΤΑ ΦΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΜΥΑΛΑ

Η ΑΥΓΗ


Αποτέλεσμα εικόνας για Πλωτά φράγματα στα κυβερνητικά μυαλά

Κανένας λογικός άνθρωπος στην κυβέρνηση δεν μπορεί να φαντάζεται ότι θα ανακοπούν οι προσφυγικές ροές στο Αιγαίο με ένα πλωτό φράγμα 2,5 χιλιομέτρων. Αλλά η κυβέρνηση δεν στοχεύει εκεί.

Τον κόσμο που ερέθιζε με το προσφυγικό προσπαθεί να ξανακερδίσει. Και προσπαθεί να του πουλήσει τραμπισμό και αναλογίες με τον τοίχο στα μεξικανικά σύνορα. Είναι βέβαια αμφίβολο πως, όλοι αυτοί, στους οποίους η Ν.Δ. υποσχέθηκε προεκλογικά αναχαιτίσεις στη θάλασσα και στρατόπεδα συγκέντρωσης, θα ικανοποιηθούν με το σχέδιο αυτό.
Αν αυτό το πράγμα είναι τόσο αναποτελεσματικό όσο δείχνει στις φωτογραφίες, τότε η κυβέρνηση γελοιοποιείται. Ούτε αυτοί που θέλουν «ισχυρά αποτρεπτικά μηνύματα» ούτε αυτοί που θέλουν ανθρωπιστική διαχείριση θα το θεωρήσουν σοβαρή διαχείριση. Αν όμως είναι αποτελεσματικό, τότε μπαίνουν ανησυχητικά ερωτήματα.
Πρώτον, δεν είναι σαφές αν η κυβέρνηση έχει δικαίωμα να τοποθετήσει τέτοιο πράγμα σε διεθνή ύδατα. Αν όχι, τότε είναι εντελώς άχρηστο. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι βρίσκονται στα δικά μας χωρικά μας ύδατα, οι διεθνείς κανόνες επιβάλλουν να τους περισυλλέξουμε και να τους φέρουμε σε ελληνικό έδαφος.
Δεύτερον, αν το θαλάσσιο φράγμα πραγματικά εμποδίζει, οι άνθρωποι δεν θα επιστρέψουν στις ισοπεδωμένες πόλεις τους. Θα πηδήξουν στη θάλασσα. Και αυτό θα αυξήσει τα θύματα.
Και, τρίτον, πώς αυτό το φράγμα κρατάει έξω αυτούς που έρχονται για να αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας επιτρέποντας στους πρόσφυγες να περάσουν; Γιατί η υποδοχή των προσφύγων είναι διεθνής υποχρέωσή μας.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος στο προσφυγικό πέρα από την ενεργοποίηση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Αλλά η Ν.Δ. έχτισε ολόκληρο προεκλογικό αφήγημα για ξέφραγα αμπέλια. Τώρα βουλιάζει μαζί του.
1/2/2020
http://www.avgi.gr/article/10811/10667432/plota-phragmata-sta-kybernetika-myala#http://www.avgi.gr/article/10811/10667432/plota-phragmata-sta-kybernetika-myala#

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΦΡΑΓΜΑΤΑ



Γεωργίας Σπυροπούλου*
Η εποχη

Η ανακοίνωση για την κατασκευή ενός πλωτού φράγματος μήκους 2,7 χιλιομέτρων και κόστους 500.000 ευρώ, στα ανοικτά των ακτών της Λέσβου, με στόχο την προστασία των θαλάσσιων συνόρων της χώρας, αποτελεί τη συνέχεια των εξαγγελιών της κυβέρνησης για αύξηση των επιστροφών, επιτάχυνση των διαδικασιών ασύλου και δημιουργία δομών κλειστού τύπου, στο πλαίσιο του κυβερνητικού σχεδιασμού για την αποτελεσματική διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος.
Κάθε κράτος έχει κυριαρχικό δικαίωμά να ελέγχει την είσοδο και την έξοδο από το έδαφός του. Ωστόσο, οτιδήποτε λειτουργεί αποτρεπτικά από να αφήνει τους ανθρώπους να ζητούν άσυλο είναι αμφίβολης νομιμότητας και παραβιάζει τη Συνθήκη της Γενεύης και το διεθνές δίκαιο. Τίθεται δηλαδή ζήτημα τήρησης της νομιμότητας εφόσον παραβιάζεται το δικαίωμα στην ασφαλή διέλευση και στην πρόσβαση στο άσυλο. Ακόμη, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι ένα τέτοιο μέτρο αποτροπής έχει και ένα στοιχείο αυξημένης επικινδυνότητας, που μπορεί να θέσει ανθρώπινες ζωές σε κίνδυνο. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες το 2019, 71 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη θάλασσα. Ας υποθέσουμε, ωστόσο, για την οικονομία της συζήτησης και μόνον, ότι η κατασκευή του πλωτού φράγματος δεν έχει νομικά ζητήματα. Σε μια προσπάθεια αποδόμησης της αποτελεσματικότητας του μέτρου αυτού μπορούν να ειπωθούν σύντομα τα εξής:
Κίνηση εντυπωσιασμού
Η ενδεχόμενη εφαρμογή αυτού του πιλοτικού προγράμματος αγνοεί την πραγματικότητα και μοιάζει περισσότερο με κίνηση εντυπωσιασμού και επικοινωνιακής κατανάλωσης, παρά ουσίας. Η κατασκευή του παρότι εντάσσεται και εξυπηρετεί την πολιτική στόχευση της αποτροπής νέων αφίξεων στην Ευρώπη, δεν θα επιφέρει τα διακηρυχθέντα αποτέλεσμα. Αντίθετα, η ανακοίνωση περί κατασκευής φαίνεται να απευθύνεται περισσότερο στο εσωτερικό ακροατήριο, ανήκει σε μία σειρά διακηρύξεων και συμβολισμών που υπόσχονται εύκολες και γρήγορες λύσεις στο πεδίο του προσφυγικού και θα οδηγήσει σε ένα ακόμη αδιέξοδο. Και τούτο διότι η επαναλαμβανόμενη διατύπωση ότι «η χώρα δεν είναι πια ξέφραγο αμπέλι» στο πλαίσιο της ρητορικής της ασφάλειας και της δημόσιας τάξης, όχι μόνο δεν ευνοεί την κοινωνική συνοχή, αλλά αντίθετα επιτείνει και τροφοδοτεί το αίσθημα γενικευμένης ανασφάλειας.
Αναζήτηση άλλου περάσματος
Δεν χρειάζεται να επαναλάβει κανείς τα αυτονόητα ότι το μόνο που θα επιτύχει η κατασκευή ενός πλωτού φράγματος στα ανοιχτά της Λέσβου είναι η ανακατεύθυνση των ροών, όπως ακριβώς συνέβη κάποια χρόνια πριν με την ανέγερση του φράχτη στον Έβρο. Ο φράχτης δεν μείωσε τις αφίξεις στο σύνολό τους, αλλά τις μετατόπισε, καθιστώντας το ταξίδι πιο επικίνδυνο και κοστίζοντας ανθρώπινες ζωές. Η μείωση των αφίξεων στον Έβρο συνοδεύτηκε από παράλληλη σταδιακή αύξηση στις εισόδους από τα ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα. Τα στοιχεία του 2014, για παράδειγμα, δείχνουν μια δραματική αύξηση αφίξεων μέσω θάλασσας, διπλάσια σε σύγκριση με το 2013 – 11.447 αφίξεις από τα θαλάσσια σύνορα το 2013 και 22.089 το 2014. Η τοποθέτηση λοιπόν τεχνητών εμποδίων θα λειτουργήσει αποτρεπτικά μειώνοντας τους αριθμούς εισόδου από το συγκεκριμένο σημείο, θα οδηγήσει όμως τους ανθρώπους να αναζητήσουν άλλο πέρασμα προς άλλα σημεία.
Αποπροσανατολισμός
Η κατασκευή τεχνητών εμποδίων στη θάλασσα και η προώθηση μέτρων αποτροπής δεν εστιάζει ούτε επιλύει κανένα από τα ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει άμεσα η Πολιτεία, αντίθετα λειτουργεί αποπροσανατολιστικά. Η κατάσταση που επικρατεί στα νησιά, με τον αριθμό των αιτούντων άσυλο να ξεπερνά τους 38.000 στα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης σε εξαιρετικά επισφαλείς συνθήκες και την καθημερινή πια εκφορά εμπρηστικού ρατσιστικού λόγου σε δημόσια αναμετάδοση, θέτουν σε διακινδύνευση την κοινωνική συνοχή και απαιτούν άμεσες και πραγματιστικές λύσεις. Όπως έχει τονίσει το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας υπάρχει διασύνδεση της ανόδου της ξενοφοβίας και των ρατσιστικών εκδηλώσεων τόσο με την έλλειψη μιας συνεκτικής μεταναστευτικής πολιτικής όσο και με την κατάσταση υπερσυγκέντρωσης πληθυσμού για μεγάλο διάστημα στα νησιά και σε μαζικές δομές φιλοξενίας.
Περά, όμως, από την κοινωνική συνοχή εδώ υπάρχει και ένα ζήτημα αξιοπρέπειας. Σε μία περίοδο όξυνσης των πραγμάτων, οι ανησυχίες των τοπικών κοινωνιών είναι κατανοητές. Ωστόσο, το μείζων ζήτημα είναι οι άνθρωποι. Άνθρωποι που ζουν εγκλωβισμένοι μία εφιαλτική πραγματικότητα. Και είναι επιτακτική ανάγκη να αλλάξει αυτή η πραγματικότητα.
* Η Γ. Σπυροπούλου είναι δικηγόρος στην Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου

9/2/2020

http://epohi.gr/anthrwpoi-kai-fragmata/http://epohi.gr/anthrwpoi-kai-fragmata/

ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ;

Φλόριαν Σμιτς, Ευθύμης Αγγελούδης
Επιμέλεια: Δήμητρα Κυρανούδη
DW

Πολλοί πρόσφυγες κάνουν λόγο για εκτεταμένη βία και παράνομες επαναπροωθήσεις, γνωστές ως push-back, στα ελληνοτουρκικά σύνορα στην περιοχή του Έβρου. MKO ζητούν ξεκάθαρες απαντήσεις. Ρεπορτάζ της DW από τον Έβρο.

Fluss Evros (picture-alliance/AP/E. Yildiz)

To oρμητικό ποτάμι του Έβρου είναι το φυσικό σύνορο Ελλάδας-Τουρκίας. Όταν πέφτει ο ήλιος πυκνά σύννεφα καλύπτουν τα νερά του Έβρου, ενώ οι θερμοκρασίες είναι οριακά πάνω από το μηδέν. Το ειδυλλιακό χειμερινό τοπίο συμπλέκεται όμως με το δράμα των προσφύγων, οι οποίοι καταφθάνουν εδώ αθρόα, επιλέγοντας να διασχίσουν τα επικίνδυνα νερά του Έβρου από το να καταλήξουν σε ένα από τα διαβόητα hot-spot των νησιών, της Λέσβου, της Σάμου ή της Χίου. Πολλοί το πληρώνουν με τη ζωή τους. «Έχω μαζέψει δεκάδες πτώματα από τον Έβρο» αναφέρει στη DW ψαράς στο δέλτα του Έβρου, δείχνοντας μακάβριες εικόνες στο κινητό του. Πολλοί από εκείνους που καταφέρνουν να περάσουν το ποτάμι, πεθαίνουν στη συνέχεια από κρυοπαγήματα και από την πείνα, στην προσπάθεια τους να κρυφτούν από τη συνοριοφυλακή.
Η περιοχή γύρω από τον Έβρο αποτελεί αποκλεισμένη στρατιωτική ζώνη. Μόνο αγρότες της περιοχής έχουν πρόσβαση, για να πάνε στα χωράφια τους. «Στο ποτάμι δεν φτάνεις αν δεν έχεις αυτοκίνητο με ειδικές πινακίδες» αναφέρει αγρότης από το χωριό Νέα Βύσσα. Οι ντόπιοι ξέρουν καλά πώς είναι η ζωή στα σύνορα. Η διαρκής διαμάχη με την Τουρκία είναι πανταχού παρούσα. «Συχνά δεχόμαστε απειλές από Τούρκους συνοριοφύλακες, που ισχυρίζονται ότι μπαίνουμε στα νερά τους, αλλά αυτό δεν ισχύει», αναφέρει ο ίδιος ψαράς. Η ζωή στα σύνορα δεν συνοδεύεται μόνο από τις πολιτικές εντάσεις μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών. Τελευταία χαρακτηρίζεται και από την κλιμάκωση του προσφυγικού.
Η τοπική κοινωνία και οι πρόσφυγες
Mακάβρια ευρήματα στον Έβρο
Mακάβρια ευρήματα στον Έβρο
Από τον Πρώτο Πόλεμο του Περσικού Κόλπου το 1990 οι κάτοικοι του Έβρου συνήθισαν να ζουν με πρόσφυγες, οι οποίοι έφταναν εδώ. Οι ντόπιοι γνωρίζουν καλά ότι στα νερά του μεθοριακού ποταμού πεθαίνουν άνθρωποι. Όπως ανέφερε στη DW η Μαριάνθη Τασούλη από το χωριό Μικρό Δέρειο, οι ντόπιοι πάντα προσέφεραν βοήθεια, τρόφιμα και ρούχα στους πρόσφυγες. Ακόμη και σήμερα, παρά τον φόβο που στο μεταξύ νιώθουν κάποιοι. «Τέσσερις άνδρες απείλησαν τον γιο μου με μαχαίρι και του είπαν να τους μεταφέρει στο επόμενο χωριό» λέει η Μαριάνθη Τασούλη. Ωστόσο οι κάτοικοι από το Μικρό Δέρειο αλλά και το γειτονικό χωριό Ρούσσα δεν έχουν να αφηγηθούν μόνο αρνητικά περιστατικά, αλλά και θετικά. Όπως ο Δημήτρης Καζαντζής από τη Νέα Βύσσα, ιδιοκτήτης καφέ, ο οποίος ένα πρωί βρήκε έκπληκτος δέκα ευρώ από πρόσφυγες που είχαν πάρει ένα ξύλο από το μαγαζί του για το κάψουν και να ζεσταθούν.
Αλλά γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι που περνούν τα σύνορα φοβούνται τόσο πολύ τις ελληνικές αρχές, που βάσει νόμου υποχρεούνται να εξετάζουν κάθε περίπτωση ασύλου; Ανεξάρτητες ΜΚΟ αναφέρουν ότι συχνά είναι τα φαινόμενα βίας αλλά και οι παράνομες επαναπροωθήσεις στην Τουρκία από την ελληνική αστυνομία. Κατά συνέπεια, εκτιμούν ότι οι πρόσφυγες εμποδίζονται να προχωρήσουν στην ελληνική επικράτεια. Κάνουν λόγο επίσης για αιτούντες άσυλο που είναι ήδη γνωστοί στην αστυνομία και οι οποίοι μέσα στη νύχτα εξαναγκάζονται να επιστρέψουν στην Τουρκία. Οι κάτοικοι της περιοχής θεωρούν ότι είναι μόνοι τους και σιωπούν για τη συμπεριφορά των αρχών, «Όλοι εδώ γνωρίζουν τα βαν χωρίς πινακίδες της αστυνομίας και όλοι γνωρίζουν ότι πρόσφυγες έχουν απελαθεί παράνομα» αναφέρει ιδιοκτήτης καφέ από το μεθοριακό χωριό Πραγγί. «Κατάφερα με την τέταρτη φορά να φτάσω στη Θεσσαλονίκη» ανέφερε από την πλευρά του στη DW ένας 19χρονος Αφγανός. «Τις πρώτες δύο φορές η τουρκική αστυνομία με εμπόδισε, την τρίτη φορά οι Έλληνες, με χτύπησαν, κατέστρεψαν το κινητό μου και με έστειλαν πίσω στην Τουρκία».
ΜΚΟ ζητούν απαντήσεις
Το κέντρο πρώτης υποδοχής και ταυτοποίησης προσφύγων στο Φυλάκιο Ορεστιάδος
Το κέντρο πρώτης υποδοχής και ταυτοποίησης προσφύγων στο Φυλάκιο Ορεστιάδος
Τον Δεκέμβριο το περιοδικό Der Spiegel είχε δημοσιεύσει υλικό που τεκμηρίωνε τα αποκαλούμενα «push-back» στην περιοχή του Έβρου. Υπάλληλος της Frontex που περιπολεί στα ελληνοτουρκικά σύνορα, σε άτυπη συνομιλία με τη DW, εκτιμά ότι το υλικό του Der Spiegel είναι αξιόπιστο. Η Σέλμα Μέσιτς από την Ομάδα «Μobile Info Team» της Θεσσαλονίκης ανέφερε στη DW ότι συχνά νεοαφιχθέντες οδηγούνται με βαν της αστυνομίας σε ένα μέρος, όπου ενίοτε κρατούνται 60 με 100 άτομα τη φορά. Η συγκεκριμένη οργάνωση έκανε συνεντεύξεις με πρόσφυγες και με τη βοήθεια  εθελοντών κατέγραψε παράνομες επαναπροωθήσεις. «Το βράδυ οδηγούνται στο ποτάμι. Οι πρόσφυγες μας είπαν ότι εκεί τους περίμεναν άνδρες με μάσκες, οι οποίοι τους έβαλαν σε βάρκες και τους έσπρωξαν στο ποτάμι», λέει η ίδια στη DW.
Και η οργάνωση «Βοrder Violence Monitoring Networks», που εξετάζει περιστατικά push-back κατά μήκος της Βαλκανικής οδού, αναφέρει ένα περιστατικό από τον Νοέμβριο του 2019. Δύο Μαροκινοί 25 με 26 ετών διέσχιζαν τον Έβρο με έναν ακόμη άνδρα. Έλληνες αξιωματούχοι φέρονται να έδεσαν με πλαστικά καλώδια χειροπόδαρα έναν εξ αυτών και έπειτα τον έριξαν στο ποτάμι. Ο άνδρας αυτός δεν είναι γνωστό αν ζει ή αν πέθανε, ενώ οι άλλοι δύο επαναπροωθήθηκαν στην Τουρκία. Η DW απηύθυνε ερώτηση στην ελληνική αστυνομία, ωστόσο αυτή δεν θέλησε να σχολιάσει τα περιστατικά. Η Σέλμα Μέσιτς ζητά την ανεξάρτητη διερεύνηση των υποθέσεων αυτών. Όπως επισημαίνει η ίδια ήδη υπάρχουν πολλά στοιχεία και δεδομένα από ανεξάρτητους οργανισμούς αλλά και θεσμικά όργανα της ΕΕ σχετικά με παράνομες απελάσεις. «Ο τρόπος με τον οποίο γίνονται αυτές οι ενέργειες σε όλες τις αφηγήσεις συμπίπτει», λέει η ίδια υπογραμμίζοντας ότι είναι απίθανο τόσοι πολλοί και διαφορετικοί άνθρωποι να περιγράφουν με παρόμοιο τρόπο παρόμοια περιστατικά.
21/1/2020