Της Ανέτε Γκροτ*
Είναι απάνθρωπο και εντελώς απαράδεκτο το ότι ο κ. Σαμαράς κάνει δηλώσεις κατά της κοινωνικής προστασίας ανθρώπων χωρίς χαρτιά. Με την απαίτησή του να αποκλείονται άνθρωποι χωρίς χαρτιά από την υγειονομική περίθαλψη και μία βασική κοινωνική προστασία έρχεται σε αντίθεση με όλες τις ανθρωπιστικές βάσεις μιας υπεύθυνης ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα πολιτικής για τους πρόσφυγες. Είναι προφανέστατο ότι με τις δεξιές λαϊκιστικές δηλώσεις προσπαθεί -και ενόψει των επικείμενων εκλογών- να ψαρέψει ψήφους μέσα από τον χώρο της ακροδεξιάς.
Ενάντια στις ευρωπαϊκές συμβάσεις
Ο κ. Σαμαράς αντιτίθεται στις ευρωπαϊκές συμβάσεις, οι οποίες αναφέρονται στο σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Το άρθρο 2 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση αναφέρει: «Η Ένωση βασίζεται στις αξίες του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου, καθώς και του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων των προσώπων που ανήκουν σε μειονότητες». Εδώ μπορεί να διαπιστωθεί σαφέστατα ότι δεν γίνεται λόγος μόνο για τα δικαιώματα των πολιτών της ΕΕ, αλλά όλων των ανθρώπων. Στα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα ανήκει το δικαίωμα για υγειονομική περίθαλψη και ένα δικαίωμα για βασική κοινωνική προστασία όπως π.χ. το δικαίωμα στην στέγαση, την τροφή και τον ρουχισμό. Αυτά τα αδιαίρετα δικαιώματα ο κ. Σαμαράς θέλει να τα στερήσει από ανθρώπους χωρίς χαρτιά. Αυτό δεν επιτρέπεται να γίνει ανεκτό.
Δυστυχώς, τέτοιες θέσεις κυριαρχούν σε πολλές κυβερνήσεις της ΕΕ. Άνθρωποι που έχουν τραπεί σε φυγή από τις χώρες τους θεωρούνται ως απειλή. Η πολιτική της ΕΕ και εκείνη πολλών κρατών-μελών της ΕΕ εστιάζει όχι στην βοήθεια αυτών των ανθρώπων, αλλά στην άμυνα εναντίον τους. Και ο φράχτης που ανεγέρθηκε στα σύνορα της Ελλάδας με την Βουλγαρία καθώς και με την Τουρκία είναι ένα μοιραίο αποτέλεσμα αυτής της πλήρως απάνθρωπης πολιτικής για τους πρόσφυγες. Οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, προ πάντων η Γερμανία και η Γαλλία, «φρόντισαν» με τους Κανονισμούς του Δουβλίνου να αντιμετωπίζουν εδώ και χρόνια μόνες τους οι χώρες με εξωτερικά σύνορα της ΕΕ τις συνέπειες των αυξανόμενων κυμάτων προσφύγων.
Γι’ αυτό το γερμανικό κόμμα της Αριστεράς (Die Linke) απαιτεί να υπάρξει επιτέλους ενεργή υποστήριξη από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες για χώρες όπως η Ελλάδα. Επίσης υποστηρίζουμε το μοίρασμα όλων των εισερχόμενων προσφύγων στην ΕΕ ανάμεσα στα 27 κράτη-μέλη. Ένα εκατομμύριο πρόσφυγες στην Ελλάδα δεν θα είναι πρόβλημα για την ΕΕ των 500 εκατομμυρίων κατοίκων. Η Γερμανία θα έπρεπε να κάνει το πρώτο βήμα και να δεχτεί οικειοθελώς πρόσφυγες που βρίσκονται στην Ελλάδα.
Η Αριστερά (Die Linke) αγωνίζεται κατά της κυρίαρχης μεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ, επειδή αυτή καταπολεμά τους ανθρώπους που βρίσκονται σε φυγή αντί να τους υποστηρίζει. Μέσω μιας διαρκώς τελειοποιούμενης πολιτικής αποκλεισμού στα εξωτερικά της σύνορα η Ευρωπαϊκή Ένωση εξελίσσεται σε φρούριο: τείχη υψηλής τεχνολογίας – όλο και πιο απροσπέλαστα – αποθαρρύνουν τους πρόσφυγες. Έτσι, η ΕΕ στερεί από ανθρώπους που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον διωγμό, τον πόλεμο και την πείνα τη δυνατότητα να ζητήσουν άσυλο. Εντούτοις, πρόσφυγες προσπαθούν στην απελπισία τους να φτάσουν στην Ευρώπη μέσα από την Μεσόγειο Θάλασσα σε βάρκες.
Η Αθήνα επιδεινώνει συνεχώς την πολιτική της
Μέσα από τις επισκέψεις μου σε διάφορες φυλακές βίωσα το πώς αναγκάζονται να περιμένουν οι πρόσφυγες μπροστά στην αρμόδια μεταναστευτική υπηρεσία για ώρες για να παραδώσουν τις αιτήσεις τους. Μόνο λίγοι αιτούντες καλούνται, οι άλλοι στέλνονται πίσω στα καταλύματά τους. Μίλησα μαζί τους. Πολλοί προσπαθούσαν για τρεις μήνες μάταια να παραδώσουν τις αιτήσεις τους για άσυλο. Η ελληνική πολιτική αντιδρά αμήχανα. Ήδη τον Ιανουάριο του 2013 ο κ. Σαμαράς υποσχέθηκε σε μία αποστολή, στην οποία συμμετείχα κι εγώ, να κλείσει το κέντρο κράτησης στην Πέτρου Ράλλη εξαιτίας των αφόρητων συνθηκών που επικρατούν εκεί. Μέχρι σήμερα, δηλαδή δύο χρόνια αργότερα, δεν έχει ακόμα κρατήσει τον λόγο του.
Επίσης, και κάτω από πιέσεις της ομοσπονδιακής γερμανικής κυβέρνησης, η Αθήνα επιδεινώνει όλο και περισσότερο την πολιτική της έναντι των προσφύγων. Η ανέγερση ενός νέου συνοριακού φράχτη στα ελληνοτουρκικά σύνορα είναι μόνο ένα από τα μέτρα αποκλεισμού. Η κριτική κατά της ελληνικής κυβέρνησης εδώ είναι φυσικά σωστή, αλλά για την αθλιότητα φταίνε οι κυβερνήσεις όλων των κρατών-μελών της ΕΕ, οι οποίες δεν θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη τους για μία αλληλέγγυα πολιτική έναντι των προσφύγων.
Η δημοκρατική ωριμότητα ενός κράτους φαίνεται και μέσα από τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζεται μειονότητες και ανθρώπους που λόγω κάποιας κατάστασης στην ζωή τους αναγκάστηκαν να τραπούν σε φυγή. Ως εκπρόσωπος της κοινοβουλευτικής ομάδας της Αριστεράς (Die Linke) για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων βλέπω τον εαυτό μου πάντα στο πλευρό των προσφύγων και των πολλών που δραστηριοποιούνται υπέρ των δικαιωμάτων των ανθρώπων χωρίς χαρτιά και των προσφύγων. Θα αντιτάσσομαι ενεργά και στο μέλλον σε δημαγωγικές δηλώσεις, όπως αυτές του κ. Σαμαρά.
* Η Ανέτε Γκροτ είναι εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος της Αριστεράς (DIE LINKE) στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
12/1/2015
