Search...

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2022

[EN] THE RULE OF LAW IS SINKING IN GREEK WATERS

Pavlos Eleftheriadis

POLITICO


The government can’t, in good faith, continue to ignore pushback allegations - and it must act now.

Refugees claim the coast guard abandons families and children in tent-like life rafts | Louisa Gouliamaki/AFP via Getty Images

When Russian forces retreated from the area around Kyiv, it was alleged by international media that the 64th Separate Guards Motor Rifle Brigade was responsible for the killing of dozens of Ukrainian civilians.

In any democratic state, such grave allegations would have led to a judicial investigation — like in the United Kingdom and the United States for the war in Iraq or for Dutch officers in Bosnia. But instead, Russian President Vladimir Putin denounced the foreign media, congratulated brigade members for their “great heroism and courage,” and awarded the unit the title of “Guards” for “protecting Russia’s sovereignty.” He used patriotism as a shield against justice.

This is what sets Russia apart from the European Union. In European countries, the rule of law prevails, however difficult or unpleasant it may be, and criminal investigations proceed regardless of a suspect’s identity or the popularity of their actions. But some EU members don’t seem to understand this, using a similar rhetoric of victimhood or “patriotism” to avoid scrutiny — and some of this is taking place on Greek-Turkish borders.

Over the past few years, international media and nongovernmental organizations have reported hundreds of instances of what appear to be illegal and violent pushbacks, carried out by Greek officials at the borders between Greece and Turkey.

These reports started before the present government took office in 2019, but they intensified after March 2020. And since, there have been alarming reports of persons taken by force across the Evros river under acts of extreme and humiliating violence.

At the sea border, the situation is even worse. Refugees claim the coast guard abandons families and children in tent-like life rafts, letting them float for hours toward the Turkish coast, putting their lives in grave danger. There are hundreds of such reports, some backed by video and photographic evidence.

The Greek government position is that all these reports are false and that the images are manufactured in a Turkish propaganda war — and the country’s courts seem to agree. Not one of these incidents is currently being investigated by the Greek justice system.

But international institutions beg to differ. In May 2021, the Council of Europe Commissioner for Human Rights Dunja Mijatović asked the Greek government to “put an end to these practices and to ensure that independent and effective investigations are carried out.” Refusing to do so, the government said the coast guard’s “unwavering humanitarian commitment” was a fact, and one that was also “supported by FRONTEX,” the EU’s own border force.

But in its response, the government seems to be missing the point of a criminal investigation. We don’t investigate because we know a suspect is guilty. We do it because we value the public process of establishing the truth. And if the Greek officers are innocent, they’ll benefit from such a process that clears their name.

To make matters worse, the Greek prime minister said last September that he “can see no conflict between vigilantly defending our borders and, yes, intercepting boats at sea while at the same time behaving in a totally humanitarian manner and taking care of those people whose lives are at risk.”

Migrants and refugees begin to board dinghies to travel to the Greek island of Chios from Cesme in the Turkish province of Izmir on November 4, 2015 | Bulent Kilic/AFP via Getty Images)

What risk desperate families pose to Greek security was left unsaid, but more important was the public statement that the country’s coast guard “intercepts” boats. This is precisely the action international institutions complain of. It’s unlawful to return people to another country without hearing their asylum claims — it’s the very definition of a “pushback.”

And international bodies are still persisting.

In February, the U.N. High Commissioner for Refugees Filippo Grandi shared that his office was “alarmed by recurrent and consistent reports coming from Greece’s land and sea borders with Turkey, where UNHCR has recorded almost 540 reported incidents of informal returns by Greece since the beginning of 2020.” He added that “at sea, people report being left adrift in life rafts or sometimes even forced directly into the water” and that at least three persons had reportedly died during incidents at sea in the Aegean since September 2021. 

Then, came a turning point. In April, the head of Frontex Fabrice Leggeri resigned from his post. He appeared to have lost the support of EU members amid various media reports of his complicity in both the pushbacks, as well as the attempted cover-up of various criminal offenses.

Moving forward, one thing is clear — the Greek government can’t, in good faith, continue to ignore these international findings. It must act now.

The government must ask the most senior judicial prosecutors to open the broadest possible investigation into pushback allegations. It must also give prosecutors the resources to interview witnesses stranded in Turkey.

Additionally, the government has to unblock the overdue ratification of the EU Directive on the protection of persons who report breaches of union law, and explicitly extend its application to border and migration, so that Greece acquires — for the first time — a system for protecting whistleblowers in these sensitive areas. This will allow police officers, military personnel and civil servants who have so far only spoken anonymously to the press to come forward and give evidence without fear of persecution.

Finally, the government must stop referring to migrants as a “security threat” and criticize members of parliament who use the discredited “replacement theory,” or talk of an “invasion” or a slow “colonization,” or use other racist language. The claim that families and children are a security threat is totally groundless; they pose no risk to anyone. And more importantly, they have rights under the Greek constitution.

Respecting the rule of law and defending human rights is a net gain for a democracy, not a cost — and the Greek government must say so.

Non-Western countries often accuse the EU of hypocrisy and double standards. And even if unwarranted, their skepticism must make us pause and reflect. It’s not simply enough for Western powers to declare their allegiance to the rule of law and democracy, they must prove it in practice.

And the Greek government’s commitment will be judged by its actions.


14/6/2022

https://www.politico.eu/article/greece-turkey-eu-frontex-refugee-crisis-sea-borderthe-rule-of-law-humanitarian-aid/

[EN] GREECE: CRIMINALISATION OF REFUGEES CONTINUE AS TEENAGERS ARE AGAIN CONVIVTED OF MORIA FIRE, DEPLOYMENTS OF BORDER POLICE IN EVROS WHILE ECtHR RULINGS ARE IGNORED, OMBUDSMAN QUESTIONS PUSHBACK ‘INVESTIGATIONS’


NATIONAL DEVELOPMENTS

Greece: Criminalisation of Refugees Continue as Teenagers Are Again Convicted of Moria Fire, Deployments of Border Police in Evros While ECtHR Rulings Are Ignored, Ombudsman Questions Pushback ‘Investigations’

Greek court confirms conviction of Afghan teenagers over Moria fires in 2020 as the criminalisation of refugees continues. Greece is increasing deployments of border police and equipment in the Evros while ignoring interim measures by the European Court of Human Rights (ECtHR) on people stranded in the region. The annual report by the Greek Ombudsman puts into question efficiency and reliability of Greek authorities investigations of pushbacks.

Following the recent sentencing of three Syrian nationals to a combined 439 years in prison for “facilitating unauthorized entry” in a Syros court and the sentencing of another group of Syrian nationals to 364 years of imprisonment by the court in Kalamata “for complicity in transferring into Greece third-country nationals” the criminalisation of refugees in Greece continues. In an appeal ruling on 7 June, the Court of Mytilene affirmed the conviction of the teenagers A.A. and M.H. who were under-aged when they were arrested among four other Afghan youths and later sentenced to five years in prison for “arson with risk to human life” in relation to the fires that destroyed the notorious Moria Reception and Identification Centre in 2020. In a press release Legal Centre Lesvos, stated: “Once again, the courts of Mytilene flouted the basic rules of a fair trial and the rights of the accused”, noting: “Twenty-six prosecution witnesses paraded through the court today, and none of them identified the two defendants. The court nevertheless decided to confirm the conviction of the two on appeal, without credible evidence”. The case against A.A. was reportedly based on the testimony of a witness neither summoned by the investigating magistrate nor appearing before the trial court and for M.H. on video material deemed of such poor quality that no forensic conclusions could be drawn by Athens forensic laboratory. Legal Centre Lesvos welcomes a parallel decision by the Athens Juvenile Court of Appeal deciding on a petition for the two teenagers’ provisional release from prison, that ruled: “in favour of A.A., who will finally be released from prison, following the Kafkaesque suffering he has endured since his arrival in Greece”. According to the organisation, the same court will decide on 5 July on the petition for the release of M.H.”.

Commenting on a recent acquittal by the Criminal Court of Appeal of Kalamata of two Syrian nationals of the criminal charges imposed whilst entering the Greek territory, Refugee Support Aegean representing one of the defendants stated: “This decision is particularly important as the hearing brought to light major irregularities, serious gaps, omissions and faults of the pre-trial and investigative procedure, which resulted in the prosecution and pre-trial detention of the two accused for one year,” the organisation further notes: “The judgment of acquittal though, should serve as a precedent for putting an end to a series of systematic violations of the rule of law and the application of summary proceedings against the weakest and in this case against refugees”.

Reportedly, Greek plans to increase deployment of border police along the Evros border with Turkiye has begun. The plan also includes technical equipment such as water cannons, unmanned aerial vehicles, tear gas and flash grenades. The move comes amid tensions with Ankara and allegedly in response to increased “migration pressure”. Meanwhile, people on the move remain stranded in the region unassisted and in danger of pushbacks despite interim measures from ECtHR. On 3 June the NGO hotline Alarm Phone reported of a group “attacked, robbed & pushed back by Greek forces” in the Evros region. After the pushback, 28 members of the group again attempted to cross but got stuck on Greek soil on an islet in the Evros river. Despite ECtHR granting interim measures for the group – left without food and fresh water for days with eight minors including a child “barely breathing” – Greek authorities and the European Border and Coast Guard Agency (Frontex) claimed to be unable to locate them. However, the group reported being approached by “boat by a group of unidentified & uniformed men”, who were “shooting in the air” leaving them in fear of another violent pushback.

The annual report by the Greek Ombudsman puts into question Greek authorities investigations of pushbacks. The report reveals: “numerous problems in all cases, that render such “investigations” little more than glorified coverups. Authorities regularly fail to interview pushback survivors themselves, thereby “undermining the efficiency” and “reliability of the investigations”, writes reporter for Der Spiegel, Giorgos Christides. He defines the report as: “the most astonishing takedown of the charade known as “Greek authorities always investigate pushback allegations”. Christides further points to the failure by Greek authorities: “to cross-reference the coordinates captured in the metadata of the photos migrants present to prove they reached Greek soil” and the fact that dismissal of pushback allegations “is often based on the fact that the migrants levelling the accusations were not officially registered by the authorities – which is kind of the whole point why pushback charges are being levelled against them in the first place”.

For further information:



10/6/2022

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ: ΤΟ ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Κώστας Δουζίνας
TVXS



Ο προνεωτερικός κόσμος δεν είχε κράτη με σαφώς καθορισμένα σύνορα και εθνικιστικές ιδεολογίες. Δεν υπήρχε επομένως σαφής ιδέα για το ποιος είναι αλλοδαπός. Τα ταξίδια ήταν περιορισμένα αλλά δεν απαιτούσαν ταξιδιωτικά έγγραφα και διαβατήρια.

Το πέρασμα των συνόρων ήταν εύκολο. Η οικουμενικότητα της Χάριτος (caritas) και της Επουράνιας Πόλης (Civitas Peregrina) της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, είχε αποδυναμώσει την διαφοροποίηση μεταξύ Ελλήνων και βαρβάρων.

Τα σκληρά σύνορα είναι δημιούργημα του έθνους-κράτους. Οριοθετούν την κρατική επικράτεια και τη διαχωρίζουν από τους γείτονες. Η συνοριογραμμή εκφράζει τη δύναμη της κρατικής κυριαρχίας. Ποιος ανήκει στο έθνος-κράτος και ποιος όχι όπως και ο έλεγχος στα σύνορα αποτελούν συμβολικές εκφράσεις της κυριαρχίας. Τα σύνορα αντιπροσωπεύουν την ισχύ και την μεγαλοπρέπεια του κυρίαρχου.

Η ιθαγένεια είναι δημιούργημα του έθνους-κράτους. Εξ ίσου, ο ξένος, ο μετανάστης και ο πρόσφυγας είναι αποτέλεσμα της διαδικασίας που δημιούργησε το σύγχρονο κράτος και το δίκαιο του. Ο νόμος αποφασίζει ποιοι ανήκουν και ποιοι αποκλείονται από το κράτος, το στάτους και την προστασία των πολιτών καθώς και τις δυσκολίες και τα εμπόδια των αλλοδαπών.

Ο ισχυρός δεσμός έθνους και κράτους εκφράστηκε σαφώς στη Γαλλική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη. Το άρθρο 1 ορίζει ότι «οι άνθρωποι γεννιούνται και παραμένουν ελεύθεροι και ίσοι σε δικαιώματα». Το άρθρο 2, «ο στόχος κάθε πολιτείας είναι η προστασία των φυσικών και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων του ανθρώπου» και το άρθρο 3 εξηγεί ότι «το Έθνος είναι η αποκλειστική πηγή κάθε εξουσίας». Όλοι οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι και ίσοι, αλλά το έθνος-κράτος παραχωρεί και προστατεύει μόνο τα δικαιώματα των πολιτών του. 

Ο ισχυρός δεσμός έθνους και κράτους εκφράστηκε σαφώς στη Γαλλική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη. Το άρθρο 1 ορίζει ότι «οι άνθρωποι γεννιούνται και παραμένουν ελεύθεροι και ίσοι σε δικαιώματα». Το άρθρο 2, «ο στόχος κάθε πολιτείας είναι η προστασία των φυσικών και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων του ανθρώπου» και το άρθρο 3 εξηγεί ότι «το Έθνος είναι η αποκλειστική πηγή κάθε εξουσίας». Όλοι οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι και ίσοι, αλλά το έθνος-κράτος παραχωρεί και προστατεύει μόνο τα δικαιώματα των πολιτών του.

Ο διαχωρισμός μεταξύ ανθρώπου και πολίτη θεμελιώνει τη σύγχρονη πολιτική και το δίκαιο. Το σύγχρονο κράτος δημιουργείται με τον αποκλεισμό άλλων ανθρώπων και εθνών. Ο συνδυασμός εθνότητας, κράτους και επικράτειας δημιούργησε πολίτες και αλλοδαπούς. Το άτομο γίνεται άνθρωπος όταν αποκτά πολιτικά δικαιώματα. Ο πολίτης ανήκει στο έθνος και κατοικεί στην επικράτειά του. Έχει δικαιώματα και υποχρεώσεις επειδή ανήκει στο έθνος.

Ο αλλοδαπός χαρακτηρίζεται από δύο ελλείψεις: δεν έχει εθνικότητα και δεν είναι πολίτης. Ο ξένος δεν έχει δικαιώματα επειδή δεν είναι πολίτης. Επειδή δεν είναι πολίτης είναι κατώτερος άνθρωπος. Κάποιος είναι άνθρωπος σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, επειδή είναι πολίτης σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Ο αλλοδαπός βρίσκεται στο χάσμα μεταξύ ανθρώπου και πολίτη, ανάμεσα στην ανθρώπινη φύση και την πολιτική κοινότητα.

Για να έχουμε πολίτες πρέπει να έχουμε αλλοδαπούς, για να έχουμε έθνος ή πατρίδα, οι άλλοι πρέπει να αποκλείονται. Ο πρόσφυγας αποτελεί ειδική περίπτωση. Στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο με τα περίπου διακόσια κράτη, κάποιος που δεν έχει εθνικότητα και κρατική προστασία βρίσκεται σε διαρκή κίνηση ή σε «τροχιά» μέχρι κάποιο κράτος να του προσφέρει άσυλο.

Οι αλλοδαποί μπορούν να εισέλθουν στην επικράτεια του κράτους ως επισκέπτες, φιλοξενούμενοι ή πρόσφυγες. Η κρατική νομοθεσία, το μεταναστευτικό και το προσφυγικό δίκαιο, καθορίζουν ποιος μπορεί να μπει στην επικράτεια, να διαμένει και να εργαστεί, ποια δικαιώματα και υποχρεώσεις έχουν όσοι δεν έχουν εθνικότητα ή υπηκοότητα. Το δίκαιο παράγει και μοιράζει αδυναμίες και εμπόδια στους αλλοδαπούς.

Το δίκαιο για την είσοδο, τη διαμονή, την εργασία, τα αστικά και πολιτικά δικαιώματα διαχωρίζουν τους πολίτες από τους ξένους, τους νόμιμους από τους παράνομους, τους καλούς από τους κακούς. Ο νόμος δημιουργεί την κατηγορία των «παράνομων» μεταναστών, των «λαθροπροσφύγων», «των sans papiers αλλοδαπών» ή των «εισβολέων». Το μεταναστευτικό δίκαιο αποτελεί μια συστηματική παραγωγή παρανομιών που επιτρέπουν τον χαρακτηρισμό των μεταναστών ως «κακών», «ανεπιθύμητων» ή «βαρών» για τους γηγενείς.

Οι μετανάστες γίνονται παράνομοι όχι για τις πράξεις τους αλλά για το ποιοι είναι: άτομα που μετακινούνται και επιθυμούν να εγκατασταθούν στη χώρα. Έτσι όμως αμφισβητούν τη στενή σχέση μεταξύ επικράτειας και ιθαγένειας.

Οι πρόσφυγες αποτελούν ειδική περίπτωση μεταναστών. Το διεθνές δίκαιο, η Σύμβαση της Γενεύης και τα ανθρώπινα δικαιώματα προσφέρουν στους πρόσφυγες κάποια προστασία. Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης μόλις ένας πρόσφυγας διασχίσει τα χερσαία ή θαλάσσια σύνορα και εισέλθει στην επικράτεια, μπορεί να ζητήσει πολιτικό άσυλο. Το κράτος υποδοχής έχει την υποχρέωση να καταγράψει και να εξετάσει το αίτημα.

Οι πρόσφυγες δικαιούνται να ζητήσουν προστασία αν έχουν «βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο βλάβης από διώξεις λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή πολιτικές πεποιθήσεις» στη χώρα καταγωγής τους. Το κράτος υποδοχής δεν μπορεί να στείλει πρόσφυγες πίσω στη χώρα καταγωγής (αρχή της «μη επαναπροώθησης»), εάν έχουν βιώσει ή φοβούνται διώξεις.

Ο πρόσφυγας επικαλείται το διεθνές δίκαιο, έναν νόμο τυπικά ανώτερο από αυτόν του κράτους. Το προσφυγικό δίκαιο υπονομεύει τον κρατικό έλεγχο στα σύνορα και κατ' επέκταση την κυριαρχία. Το δίκαιο που έχει διαχωρίσει τους πολίτες από τους αλλοδαπούς, τους υπηκόους από τους μετανάστες, καλείται να προστατεύσει αυτούς που απέκλεισε. Τι σημαίνει αυτό για το κράτος-έθνος, το δίκαιο και τους πολίτες του;

Μια ψυχαναλυτική προσέγγιση

Η επικράτεια προστατεύεται από σύνορα. Η ίδρυση του έθνους-κράτους χώρισε τους μέσα (πολίτες) από τους έξω (αλλοδαπούς). Οι πολίτες απολαμβάνουν την προστασία του νόμου ενώ οι αλλοδαποί δεν έχουν δικαιώματα ή προνόμια.

Αυτός ο αρχικός διαχωρισμός και αποκλεισμός εισάγει ένα κενό, ένα έλλειμα, στην καρδιά του κράτους και του δικαίου. Οι εθνικιστικές ιστορίες μιλούν για μια ιδανική εποχή στις απαρχές του έθνους, μια περίοδο εκτός χρόνου και μνήμης, τότε που το έθνος ήταν πλήρες, χαρούμενο, πλούσιο. Αυτές οι αφηγήσεις προσπαθούν να επικαλύψουν τον χωρισμό από τους άλλους και το κενό που δημιουργεί.

Αλλά ο απωθημένος ιδρυτικός διαχωρισμός μεταξύ εαυτού/πολίτη και άλλου/αλλοδαπού επιστρέφει όταν ο πρόσφυγας φτάσει στα σύνορα και ζητήσει προστασία. Οι πρόσφυγες επαναφέρουν τον διαχωρισμό, τον αποκλεισμό και την απώθηση στα θεμέλια του κρατικού δικαίου.

Απαιτούν από το κράτος να χαλαρώσει την προστασία των συνόρων, την πιο συμβολική του έκφραση. Απαιτούν από τους πολίτες να δεχτούν να ζουν με τον άλλον ανάμεσά τους, να ζουν ως Άλλος. Το υποκείμενο, αντιμέτωπο με τον φόβο και την ανεξιχνίαστη επιθυμία του ασυνείδητου, στήνει συμβολικές και φανταστικές άμυνες για να ισχυριστεί ότι είναι ακέραιο, ότι δεν έχει έλλειψη. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με κράτος.

Το δίκαιο αντιμετωπίζει τον πρόσφυγα ως την επιστροφή του απωθημένου τραύματος. Το απωθημένο επιστρέφει ως σύμπτωμα: ξενοφοβία, ρατσισμός, μίσος, διακρίσεις. Η πολιτική γίνεται μια «πολιτική λήθης» για τη γένεση του κράτους με διαίρεση και χωρισμό. Προσπαθεί να εξουδετερώσει τις απειλητικές δυνάμεις μέσω των μύθων και των πανηγυρισμών μιας ξεχασμένης πλασματικής ενότητας.

Σε κάθε κοινωνική οργάνωση εμφανίζεται ένα περίσσευμα ή ένα έλλειμμα, που βρίσκεται εκτός ελέγχου της κοινότητας και του δικαίου,  κάτι σαν το ατομικό ασυνείδητο και τα συμπτώματα του. Ο αλλοδαπός και ο πρόσφυγας αντιπροσωπεύουν το τραύμα, το κενό στην καρδιά του πολίτη και του έθνους-κράτους και τον αρχικό αποκλεισμό των ξένων που είναι εντούτοις απαραίτητοι για να φτιαχτεί η υποκειμενικότητα και η εθνική ταυτότητα.

Ως μη πολίτες, οι αλλοδαποί δεν συμμετέχουν στη πολιτική. Δεν είναι υποκείμενα δικαίου, αλλά υπόκεινται στην εφαρμογή του. Ως μη υποκείμενα, είτε δεν είναι υποκείμενα είτε είναι αντικείμενα.

Ως μη υποκείμενα, θεωρούνται ακόμη άνθρωποι που δικαιούνται την ελάχιστη προστασία του φιλελεύθερου νομικού συστήματος. Ως αντικείμενα δεν δικαιούνται ούτε την προστασία της ζωής. Οι πολιτικές που απειλούν τη ζωή, τα pushbacks ή η στέρηση των απαραίτητων για επιβίωση, είναι παράδειγμα της δεύτερης περίπτωσης.


8/5/2022

https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/prosfyges-apothimeno-toy-ethnoys

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2022

[EN] GREECE: ESTIA MELT DOWN CONTINUES - CRIMINALISATION, CRACK-DOWNS AND PUSHBACKS STILL THE ‘WELCOME’ FOR PEOPLE IN SEARCH OF PROTECTION


The EU funded Emergency Support to Integration and Accommodation programme (ESTIA) continues to unravel. Trial on Syros, arrests in Thessaloniki and pushbacks in Evros illustrates how Greece ‘welcomes’ people in need of protection.

After the Greek Government took over the management of the ESTIA accommodation programme at the end of 2020 from the UN Refugee Agency (UNHCR) it quickly began to unravel. Now, local media reports how apartment owners, employees, organisations and municipal companies across Greece involved in the implementation of the ESTIA project, are falling into despair. Months of delays in the payments for the scheme, that has seen the number of accommodation places reduced and is set to be determined by the end of 2022, is leaving behind unpaid rent, costs and suppliers. However, with one significant exception – the deeply controversial ‘NGO’ Hopeten (formerly Hopeland) that appeared out of nowhere with no prior involvement in refugee assistance in 2020 after the government had introduced strict registration requirements on other NGOs. The organisation that has been accused of corruption and money laundering, according to a research by Solomon is the only of at least 20 implementing partners that has received its payments.

Border-line Europe reports on the trial of the three Syrian survivors Abdallah J, Kheiraldin A, and Mohamad B facing 18 life sentences at their trial on 5 May on Syros. Unable to pay their way to safety, on 24 December 2021 the three men accepted to steer an overcrowded boat carrying 80 people to Italy from Turkey in return for a reduced cost to human smugglers for the crossing. The boat capsized off the Greek island of Paros and 18 people lost their lives. Commenting on the ruling sentencing the three survivors to a combined 439 years of imprisonment Border-line Europe stated: “Even though the court acknowledged that they are not smugglers that acted for profit, dropped the charges of “being part of a criminal organization” and did not impose life sentences, the three fathers were still convicted for “facilitating unauthorized entry”. Journalist for Der Spiegel, Giorgos Christides stated: “Dystopian fiction couldn’t make this stuff up – five centuries worth of prison sentences handed out to three asylum seekers for “facilitating unauthorized entry”. According to Border-line Europe: ”the filing of such charges against migrants arriving on the Greek islands has been systematically used by the Greek state for several years. The arrests that follow these often-unfounded accusations of smuggling are arbitrary, and the trials flout basic standards of fairness. Without sufficient evidence, they are usually arrested upon arrival and kept in pre-trial detention for months”. Further, the organisation notes that: When their case finally comes to court, their trials average only 38 minutes in length, leading to an average sentence of 44 years and fines over 370.000 Euro”.

At least three beneficiaries of member organisations of Border Violence Monitoring Network (BVMN) were arrested on 29 April in Thessaloniki, where Greek police has launched operations according to the network targeting “improvised homeless shelters and a food distribution site for vulnerable people with serious protection needs”. BVMN further warns: “We have collated a body of evidence that suggests detention and illegal pushbacks are often a subsequent outcome of police operations, which entail numerous violations of international human rights provisions such as access to asylum, non-refoulement, and the prohibition on collective expulsions”.

ECRE member, Greek Council for Refugees (GCR) reported on 30 April that the European Court of Human Rights (ECtHR) granted interim measures: “for 5th group of Syrian refugees stranded on an islet in the Evros river” – pushbacks, some with deadly result, by Greek authorities have been widely reported in the Evros region. According to GCR: “Over the past three weeks, the Greek Council for Refugees (GCR) has represented the Syrian refugees, including 44 children, before the ECtHR, by filing 5 applications for interim measures (R 39), requesting for the Syrian refugees to be granted humanitarian assistance and access to the asylum procedure”. A recently published months-long investigation by DER SPIEGEL, Lighthouse Reports, Swiss media outlets SRF and Republik and the French newspaper Le Monde revealed that the European Border and Coast Guard Agency (Frontex) recently seeing its Director resign: “was involved in the illegal pushbacks of at least 957 refugees between March 2020 and September 2021. In 22 of these cases, the availability of open source intelligence like photos of the refugees in Greek life rafts, make it possible to define them as pushbacks without any doubt. The true number of pushbacks conducted with Frontex assistance is likely even higher”. MEPs have voted against the approval of the agency’s 2020 budget reportedly partly over its failure to investigate alleged human rights violations of asylum seekers in Greece.

Greece is reportedly hiring 250 border guards to “deal” with refugees after just three months of training. However, with Greek authorities preventing the monitoring of areas of operation of the Hellenic Coast Guard and the country ranking the lowest in the EU for press freedom, according to the annual World Press Freedom Index there is limited risk of exposure should the training prove to be insufficient.

For further information:


This article appeared in the ECRE Weekly Bulletin. You can subscribe to the Weekly Bulletin here.



6/5/2022



[EN] BALKAN REGIONAL REPORT – MARCH 2022

SUMMARY AND ANALYSIS OF PUSHBACKS AND INTERNAL VIOLENCE DOCUMENTED BY BVMN DURING THE MONTH OF MARCH

In March, the Border Violence Monitoring Network (BVMN) shared 36 testimonies of pushbacks impacting 762 people-on-the-move across the Balkans. This report brings together first-hand testimonies from a range of countries in the region to look at the way European Union states and other actors are affecting systemic violence towards people crossing borders.



BVMN is a network of watchdog organisations active in Greece and the Western Balkans including No Name Kitchen, Rigardu, Are You Syrious, MobileInfoTeam, Push-back Alarm Austria, Josoor, InfoKolpa, Centre for Peace Studies, BlindSpots, Mare Liberum, and Collective Aid. Combining insights from these different members, this month’s report covers:

  • the continued inland pushbacks of documented PoM in Greece
  • interim measures granted: ECtHR demanded that the Greek authorities give shelter to 34 PoM stranded on Evros
  • actions of far-right group People’s Patrol at the squats near Subotica
  • a pregnant woman seeking asylum in Samos losing her child
  • Athens and Thessaloniki police operations
  • developments on the Polish-Ukrainian border

  • Read the full report for more information on these topics, as well as further updates from the region including: the latest developments in the situation in Kljuc, a report by the Greek Council for Refugees and Oxfam on the new Closed Controlled Access Centre (C.C.A.C.) on Samos, and the publication of EU correspondence.






25/4/2022