ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ “ΔΡΟΜΟ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ” ΜΕΣΩ ΕΒΡΟΥ

e-vertigo

Πρόσφυγες αναζητούν “δρόμο επιστροφής” μέσω Έβρου ( φωτό:σιδηροδρομικός σταθμός Ν. Ορεστιάδας)

Εγκλωβισμένοι για πολλές ημέρες ή και μήνες στην Ελλάδα, με την απόγνωση ζωγραφισμένη στα μάτια, απογοητευμένοι, φοβισμένοι, με τις ελπίδες για ένα ανθρώπινο και αξιοπρεπές “αύριο” να εξανεμίζονται μέρα με τη μέρα. Τις τελευταίες ημέρες, όλο και περισσότεροι πρόσφυγες, κυρίως Σύριοι, ανηφορίζουν προς τον Έβρο κι επιχειρούν να “επιστρέψουν” στην Τουρκία μέσω του ποταμού Έβρου ή ακόμα και στην εμπόλεμη πατρίδα τους.

Έφθασαν στην Ελλάδα μέσω της “θαλάσσιας οδού” του Αιγαίου, καταγράφηκαν, τους έδωσαν τα σχετικά έγγραφα και... εγκλωβίστηκαν κάπου στην Αθήνα ή σε κάποιο κέντρο φιλοξενίας. Γυναίκες με ανήλικα παιδιά, βρέφη, νέοι άνθρωποι που προσπάθησαν να γλιτώσουν από τη θηριωδία του πολέμου, την καταστροφή, να ξαναστήσουν τη ζωή τους στην “πολιτισμένη” Ευρώπη που φρόντισε να “σφραγίσει” τις πόρτες της με “φράχτες” και να δείξει το πιο σκληρό, ξενοφοβικό κι απάνθρωπο πρόσωπό της.

Στο σιδηροδρομικό σταθμό της Νέας Ορεστιάδας, του Διδυμοτείχου, σε εγκαταλελειμμένες αποθήκες γύρω από τους σταθμούς μπορεί να δει κανείς αρκετούς πρόσφυγες που φθάνουν στην περιοχή ελπίζοντας πως θα μπορέσουν να περάσουν “απέναντι”. Πιστεύοντας σε φήμες ή πληροφορίες που διακινούνται, σκοπίμως ή αφελώς, που τους λένε πως άμα φθάσουν στην Ορεστιάδα θα περάσουν εύκολα στην Τουρκία, μαζεύουν τα “κουράγια” τους και κάνουν την προσπάθειά τους. Μερικοί ίσως και να τα καταφέρουν, κάποιοι άλλοι το επιχειρούν μια, δύο, τρεις φορές, αποτυγχάνουν, απογοητεύονται και παίρνουν το τρένο της επιστροφής στην Αθήνα. Άλλοι δηλώνουν κατηγορηματικά πως δεν γυρίζουν πίσω (σ.σ στην Αθήνα). “Καλύτερα να πεθάνω”, λέει ένας από αυτούς.

Κοιμούνται σε χαρτόκουτες, χωρίς κουβέρτες ή υπνόσακους. Κάποιοι από αυτούς έχουν να φάνε για μέρες. Ευάλωτοι σε ασθένειες, κυρίως τα μικρά παιδιά. Κάποια από αυτά δεν είναι ούτε ενός έτους. Το μεσημέρι της Μ. Πέμπτης ένα πιτσιρίκι, εμφανώς σε κακή κατάσταση, μεταφέρθηκε από εθελοντές αλληλέγγυους στο νοσοκομείο Διδυμοτείχου. Ίωση διέγνωσαν οι γιατροί. Οι γονείς του δεν ήθελαν να μείνει το παιδί στο νοσοκομείο. Το πήραν και ξαναγύρισαν στο σιδηροδρομικό σταθμό Ορεστιάδας.

Καμιά δομή, καμιά υπηρεσία δεν ενδιαφέρεται γι' αυτούς. Μόνο κάποιοι εθελοντές – αλληλέγγυοι που προσπαθούν να βοηθήσουν, να σταθούν δίπλα τους. Να καλύψουν, όσο και όπως μπορούν, κάποιες ανάγκες τους. Μια αλλαξιά ρούχα, ένα μπουφάν, παπούτσια, κουβέρτες, νερά, φαγητό, αλλά κυρίως ανθρωπιά, ένα χαμόγελο, λίγο ενδιαφέρον...

Κι αν κάτι από αυτά περισσεύει από το σπίτι, τη ντουλάπα, το ψυγείο και κυρίως από την ψυχή και την ανθρωπιά των κατοίκων της προσφυγικής Ν. Ορεστιάδας, μπορούν να το προσφέρουν τώρα που υπάρχει ανάγκη για τους ξεριζωμένους και απεγνωσμένους αυτούς ανθρώπους.  

29/04/2016

http://e-vertigo.gr/dailynews/news/localnews/3749-prosfyges-anazitoyn-dromo-epistrofis-meso-evrou.html

ΠΟΥΛΑΚΙ ΞΕΝΟ, ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟ…

Γιώργος Παπαχριστοδούλου

Η συστηματική, διευρυμένη, σχεδόν καθημερινή χρήση του όρου «προσφυγική ροή» στον δημόσιο λόγο για το προσφυγικό ζήτημα οικοδομεί μια κυρίαρχη, συστημική, απάνθρωπη εικόνα. Παρότι αναφερόμαστε σε ανθρώπους που προσφεύγουν για στοιχειώδη στήριξη στις κοινωνίες μας, τις δυτικές κοινωνίες (στον βαθμό που η νεοελληνική κοινωνία έχει απαρνηθεί κάποια, ιδιαίτερα βαλκανικά της χαρακτηριστικά), συνηθίζουμε να υιοθετούμε έναν όρο που παραπέμπει περισσότερο στη φυσική επιστήμη (ροή, ρευστά) και, κυρίως, χρησιμοποιείται από την κυρίαρχη γλώσσα για να περιγράψει κάποιες συστατικές της αρχές.

Προτού ο δημόσιος λόγος, συστημικός και αντισυστημικός, αρχίσει να κυριαρχείται από την προσφυγική, μεταναστευτική ροή, είχαμε εξοικειωθεί με τη ροή του χρήματος, τη ροή των εμπορευμάτων.

Δεν είναι περιττό να θυμίσω ένα σύνθημα από μια παλαιότερη αντιρατσιστική διαμαρτυρία: «Τα εμπορεύματα ελεύθερα κυκλοφοράνε / στους ανθρώπους διαβατήρια ζητάνε». Όραμα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού αποτελεί η διαρκής, κοινωνικά ανέλεγκτη, περιβαλλοντικά επιζήμια ροή χρήματος και εμπορευμάτων και όσων τα διαχειρίζονται είτε ως πολιτικοί είτε ως εμπορικοί αντιπρόσωποι.

Σε αυτό το πλαίσιο, όπου η ζωή μετατρέπεται σε μέγεθος που στοχεύει στην αύξηση του ΑΕΠ, οι πρόσφυγες/μετανάστες, όπως οι γηγενείς με τα όποια δικαιώματα, εννοούνται ως εμπορεύματα. Με τους συνοριακούς σταθμούς παλιότερα, τους φράχτες σήμερα από τον Έβρο ως την κεντρική Ευρώπη, να ρυθμίζουν τη ροή, στα μέτρα ενός βιοπολιτικού ελέγχου της ύπαρξης.

Η κάνουλα ανοίγει και κλείνει όποτε το επιθυμεί το σιδερόφραχτο χέρι της παγκόσμιας κυριαρχίας. Είναι το ίδιο χέρι το οποίο ανοίγει την πηγή της μετανάστευσης και της προσφυγιάς – τον πόλεμο για την κρατικο-επιχειρηματική επικυριαρχία σε εδάφη, πηγές ενέργειας, φυσικό-πολιτιστικό πλούτο σε χώρες της ευρύτερης Μέσης Ανατολής και της Αφρικής.

Κι όταν μιλάμε για ροή, όπως συμβαίνει με τη ροή των ποταμών, ο σχεδιασμός θα περιλαμβάνει και μεγάλα φράγματα. Ο φράχτης του Έβρου, τον οποίο οικοδόμησε και συντηρεί η εγχώρια εθνικιστική υστερία, οι φράχτες στην Ευρώπη, είναι παρόμοιας σύλληψης με τα φαραωνικά μεγάλα φράγματα στους ποταμούς, τα οποία διαταράσσουν τα οικοσυστήματα, στερώντας το νερό από τους πολιτισμούς που ακμάζουν δίπλα στις όχθες.

«NΑ ΑΦΑΙΡΕΘΟΥΝ ΤΑ ΤΕΙΧΗ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ» ΖΗΤΕΙ Ο ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΑΠΕ-ΜΠΕ

«Nα αφαιρεθούν τα τείχη», ζήτησε ο πάπας Φραγκίσκος σε μήνυμά του προς την σύνοδο για την ειρήνη και την μη χρήση βίας η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ρώμη. «Πρέπει να αφαιρεθούν τα τείχη, όχι μόνον τα μεταφορικά», αλλά και «εκείνα της λυπηρής πραγματικότητας», υπογράμμισε ο Αργεντινός ποντίφικας στο μήνυμά του. 

Σύμφωνα με τον Φραγκίσκο, «πρέπει να θεωρηθούν οι συνάνθρωποί μας αδελφές και αδελφοί», ώστε να «ξεπερασθούν πόλεμοι και συγκρούσεις» και «να αφαιρεθεί το μεγάλο εμπόδιο, εκείνο που εγείρεται με το τείχος της αδιαφορίας». «Οι πρόσφατες εξελίξεις μας δείχνουν ότι αν μιλώ για τείχος δεν είναι μόνον για να χρησιμοποιήσω μεταφορική γλώσσα, αλλά και επειδή πρόκειται για μια λυπηρή πραγματικότητα», υπογραμμίζει ο πάπας. 

Σύμφωνα με την διαδικτυακή έκδοση της ιταλικής εφημερίδας Λα Ρεπούμπλικα, «η αναφορά στο κλείσιμο των συνόρων μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ είναι σαφής, όπως και στο δράμα που ζουν έντεκα χιλιάδες μετανάστες στην Ειδομένη».

Το πλήρες τηλεγράφημα του ανταποκριτή μας Θ. Ανδρεάδη - Συγγελάκη στη συνδρομητική ιστοσελίδα του ΑΠΕ-ΜΠΕ.

12/4/2016

http://www.amna.gr/article/111059/%C2%ABNa-afairethoun-ta-teichi--ochi-mono-me-metaforiki-ennoia%C2%BB-zitei-o-papas-Fragkiskos-

[EN] HOW EUROPE BUILT FENCES TO KEEP PEOPLE OUT

BY GABRIELA BACZYNSKA AND SARA LEDWITH

Hungarian soldiers close a border with Croatia near the village of Botovo, Croatia in this October 17, 2015 file photo.

REUTERS/ANTONIO BRONIC/FILESA

In early March, Europe's migration chief Dimitris Avramopoulos squelched through a muddy refugee camp on Greece's border with Macedonia and peered through the barbed-wire topped fence that stands between tens of thousands of migrants in Greece and richer countries that lie to the north.

By building fences, by deploying barbed wire," he said, "it is not a solution."

But Avramopoulos has not always preached that message – and his changing views capture the tangle Europe has got itself into as more than a million migrants and refugees have floated in on Greek waters since the start of 2015.

In 2012, when he was Greek minister of defense, Greece built a fence and electronic surveillance system along its border with Turkey. The cement and barbed-wire barrier and nearly 2,000 extra guards were designed to stop a sharp rise in illegal immigrants.