Τσερεζόλε
Ε.
"Οι
φράχτες είναι περισσότερο για εμάς, για
τους πλούσιους, για να μην βλέπουμε τους
φτωχούς να μπαίνουν μέσα στις πόλεις
μας!", τονίζει η Μαϊτέ Μόλα.
Συνέντευξη
στην Ελένη Τσερεζόλε
Μία
από τους αντιπροέδρους του Κόμματος
της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), υπεύθυνη
των Διεθνών Σχέσεων του Κομμουνιστικού
Κόμματος Ισπανίας, η Μαϊτέ Μόλα, εξηγεί
στην "Αυγή" της Κυριακής το πώς
ακριβώς λειτουργεί ο φράχτης που έχει
υψωθεί εδώ και 15 χρόνια στους θύλακες
Θέουτα και Μελίγια στο Μαρόκο, προκειμένου
να αντιμετωπιστούν τα ρεύματα των
μεταναστών. Όχι μόνο ο αριθμός των
μεταναστών που επιχειρούν να περάσουν
στην Ευρώπη δεν έχει μειωθεί, αλλά οι
άνθρωποι θέτουν πλέον σε τεράστιους
κινδύνους τη ζωή τους προκειμένου να
φθάσουν στη "χώρα της Επαγγελίας"...
*
Ποια τα αποτελέσματα αυτού του φράκτη
στους θύλακες Θέουτα και Μελίγια;
Μειώθηκαν τα ρεύματα των μεταναστών;
Και
βέβαια δεν μειώθηκαν. Γιατί ο αριθμός
των ανθρώπων που πεθαίνουν της πείνας,
διακινδυνεύοντας να έλθουν στην Ευρώπη,
πιστεύοντας ότι η ζωή εδώ είναι ευκολότερη,
ότι θα βρουν δουλειά κ.ά., δεν έχει πάψει
να αυξάνεται. Ακόμη και η παρουσία της
αστυνομίας ή η ύπαρξη του φράχτη δεν
είναι αρκετές για να τους αποθαρρύνουν.
Προσπαθούν να βρουν εναλλακτικούς
τρόπους να παρακάμψουν τα όποια εμπόδια,
όπως, για παράδειγμα, να περάσουν μέσω
Σενεγάλης, μέσω των Καναρίων νήσων!
Αναγκάζονται δηλαδή να επιλέξουν τον
πιο μακρινό δρόμο για να φθάσουν στην
Ευρώπη, στην Ισπανία... Έχουμε δοιπόν
τον ίδιο αριθμό ανθρώπων που επιχειρούν
να εισέλθουν στην ευρωπαϊκή ήπειρο,
αλλά κινδυνεύοντας πολύ περισσότερο
και πληρώνοντας περισσότερα χρήματα!
Τα όποια εμπόδια επομένως δεν χρησιμεύουν
απολύτως σε τίποτε.
*
Δηλαδή ο κίνδυνος για τη ζωή των ανθρώπων
αυτών έχει αυξηθεί;
Και
βέβαια. Θέλω ακριβώς να υπογραμμίσω ότι
το βασικό πρόβλημα είναι τώρα οι φοβεροί
κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες,
γιατί πρέπει να ακολουθήσουν εναλλακτικές
οδούς, πολύ πιο περίπλοκες. Αυτό είναι
το κρίσιμο θέμα. Γιατί η αστυνομία τους
διώχνει από τον φράχτη και τους οδηγεί
στις πατρίδες τους, κυρίως στη μαύρη
Αφρική. Και αυτό επαναλαμβάνεται δύο
και τρεις, αλλά και περισσότερες φορές...
Πληρώνοντας βέβαια εκείνους που τους
περνάνε τα σύνορα από τις γειτονικές
χώρες. Παλιά, όταν έφθαναν στη Θέουτα
και τη Μελίγια, μπορούσαν, χωρίς μεγάλο
κίνδυνο, να περάσουν στην Ισπανία. Τώρα
ο κίνδυνος αυτός έχει πολλαπλασιαστεί,
τι να σας πω;, κατά εκατό τοις εκατό! Και
είναι απολύτως σίγουρο ότι η κατάσταση
αυτή θα συνεχιστεί: οι άνθρωποι θα κάνουν
ξανά το ίδιο και το ίδιο. Θα αναζητούν
δηλαδή έναν καλύτερο κόσμο, μια καλύτερη
ζωή! Και εμείς δεν μπορούμε να τους
εγκαταλείψουμε. Σύμφωνα με τα στοιχεία
από την ισπανική οργάνωση για τη
μετανάστευση, ο φράχτης αυτός δεν
σταμάτησε τα μεταναστευτικά ρεύματα...
*
Τελικά σε τι χρησιμεύει αυτός ο φράχτης;
Καταρχήν
η ρίζα του θέματος είναι η ανάπτυξη των
χωρών από τις οποίες προέρχονται αυτοί
οι μετανάστες. Αν τα χρήματα που δίνουν
οι "πλούσιες" χώρες για την ανάπτυξη
των χωρών αυτών δεν πιάσουν τόπο, τότε
είναι αδύνατον να μπει τέλος στα ρεύματα
της μετανάστευσης. Αυτή είναι η λύση,
όχι οι φράχτες και τα τείχη. Αυτά τα
πράγματα είναι περισσότερο για εμάς,
για τους πλούσιους, για να μην βλέπουμε
τους φτωχούς να μπαίνουν μέσα στις
πόλεις μας! Οι μετανάστες φθάνουν στο
τείχος, αλλά οι κάτοικοι της Θέουτα και
της Μελίγια δεν τους βλέπουν, γιατί δεν
πρέπει να "υποφέρουν" από το θέαμα
αυτών των φτωχών ανθρώπων. Γιατί η
μετανάστευση συνδέεται πάντα με κλοπές,
με βία - και τίποτε αυτά δεν ισχύει, δεν
είναι αλήθεια...
Ημερομηνία
δημοσίευσης: 09/01/2011
