H Εύα Κοσσέ μιλά στη HuffPost Greece για τα ευρήματα της επιτόπιας έρευνας σε Λέσβο και Έβρο
Αγγελική Κουγιάννου
ALKIS KONSTANTINIDIS / REUTERS
|
Μπορείτε να φανταστείτε να είστε γυναίκα και να ζείτε σε έναν χώρο με άλλους 20 -άγνωστους- άντρες; Να πρέπει να πάτε σε κοινόχρηστη τουαλέτα, που δεν κλειδώνει και αντί για τοίχο να έχει ένα διαχωριστικό, που όποιος σκαρφαλώσει να μπορεί να σας δει; Να κοιμάστε και να μπορεί οποιοσδήποτε να έρθει να σηκώσει την κουβέρτα, να σας πιάσει, ακόμη και να σας βιάσει;
Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται εξωπραγματικό, αλλά είναι η καθημερινότητα που βιώνουν πολλές γυναίκες σε χώρους κράτησης και φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων.
Από τον πόλεμο στις απάνθρωπες και ταπεινωτικές συνθήκες διαβίωσης
Η διεθνής οργάνωση Human Rights Watch, με τη στήριξη του Κοινωφελούς ΙδρύματοςΙωάννη Σ. Λάτση, πραγματοποιεί επιτόπιες έρευνες για να διαπιστωθεί κατά πόσο διασφαλίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων και πρόσφατα επισκέφθηκε τον Έβρο. Οι συνθήκες που περιγράφονται στο αφιέρωμα που δημοσιεύει και οι μαρτυρίες, είναι σοκαριστικές.
Η
χειρότερη στιγμή ήταν όταν πήγαινα στην τουαλέτα. Όλοι κολλούσαν το βλέμμα τους
πάνω μου κι έλεγαν διάφορα. Ορισμένοι
άνδρες συμπεριφέρονται σαν ζώα όταν
βλέπουν μία γυναίκα. Μου φώναζαν, «Έλα
σήκω, μείνε εδώ, άφησέ μας να σε
κοιτάμε,
είσαι όμορφη»
- Suha, 20 ετών, από το Μαρόκο
Η HuffPost Greece συνομίλησε με την εκπρόσωπο της Human Rights Watch στην Ελλάδα, Εύα Κοσσέ που παρακολουθεί στενά την κατάσταση στα νησιά και την ενδοχώρα από την αρχή της κρίσης του προσφυγικού το 2015.
Η αποστολή στη Θεσσαλονίκη και τον Έβρο διήρκεσε 10 ημέρες όπου επισκέφθηκε, μαζί με την η Hillary Margolis, ερευνήτρια για τα δικαιώματα των γυναικών στην Human Rights Watch, χώρους κράτησης και φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων.
«Η κατάσταση γενικά δεν ήταν καλή», λέει στη HuffPost Greece.
«Συνωστισμένες δομές, με ανθρώπους να κοιμούνται κάτω από υποτυπώδεις συνθήκες, έλλειψη των βασικών όπως ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εντοπισμός και ιδιαίτερη μεταχείριση ευπαθών ομάδων, παντελής έλλειψη πληροφόρησης των ανθρώπων αυτών για τις διαδικασίες, για τον λόγο για τον οποίον κρατούνται ή βρίσκονται στις δομές αυτές, για τα δικαιώματά τους και τις υποχρεώσεις τους, που οφείλεται εν μέρη στην έλλειψη διερμηνέων».
Στο προ-αναχωρησιακό κέντρο κράτησης στο
Φυλάκιο Έβρου, εργάζονται ένας γιατρός,
δύο νοσοκόμες, μία κοινωνική λειτουργός
και μία ψυχολόγος. Και όμως, δεν κάνουν τίποτα
στη κυριολεξία όλη μέρα, σύμφωνα με αυτά
που παρατηρήσαμε τις ημέρες που
βρισκόμασταν εκεί, διότι δεν υπάρχει
διερμηνέας, και ίσως και θέληση. Ενώ
ταυτόχρονα οι ανάγκες είναι τεράστιες
- Εύα Κοσσέ, εκπρόσωπος της Human Rights Watch στην Ελλάδα
Το πιο σοκαριστικό που συνάντησαν όμως εκεί ήταν η κράτηση γυναικών και κοριτσιών σε χώρους με άγνωστους άνδρες. «Αυτή είναι μία πρακτική που απαγορεύεται όχι μόνο από το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο αλλά και από το εθνικό δίκαιο. Συναντήσαμε γυναίκες τρομοκρατημένες που κρατούνταν ή είχαν κρατηθεί σε κελιά και πτέρυγες μαζί με δεκάδες άγνωστους άνδρες. Η συνάδελφος που με συνόδευε και ειδικεύεται στα δικαιώματα των γυναικών ανά τον κόσμο σημείωσε πως είναι η πρώτη φορά στη καριέρα της που συναντά γυναίκες μόνες να κρατούνται με άγνωστους άνδρες, ενώ έχει πραγματοποιήσει έρευνες σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο. Αυτή βέβαια η πρακτική συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλάδα και παρότι έχει επέλθει διεθνής κριτική για το θέμα, απ’ ό,τι φαίνεται η πρακτική αυτή συνεχίζει».