ΤΟ ΝΕΟ "ΤΕΙΧΟΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ" ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

 Σύνορα

Γιώργος Στάμκος

Γιατί η Ουγγαρία αποφάσισε να κτίσει στα σύνορα της με τη Σερβία έναν φράκτη μήκους 175 χιλιομέτρων και τέσσερα μέτρα ύψος; Ποιοι υποστηρίζουν τις ενέργειες του Πρωθυπουργού της  Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπάν (Viktor Orban) και ποιοι είναι εναντίον του; Που υπάρχουν παρόμοιοι φράκτες στον κόσμο και κατά πόσο έχουν ιστορικά βοηθήσει τις χώρες που τους κατασκεύασαν να προστατευτούν από τους μη νόμιμους μετανάστες και τους πρόσφυγες;

“Όταν η σωσίβια λέμβος είναι γεμάτη, και χιλιάδες θύματα ενός ναυαγίου ζητούν απελπισμένα βοήθεια, μοιάζει πολύ σκληρό το ότι δεν μπορείς να τους πάρεις όλους. Και όμως, είναι πιο ανθρώπινο να τους προειδοποιήσεις ότι δεν πρέπει να έχουν ψεύτικες ελπίδες και να φροντίσεις να σώσεις τους ανθρώπους που βρίσκονται ήδη μέσα στη βάρκα.”

Εκπρόσωπος της ελβετικής κυβέρνησης, εξηγώντας την απόφαση της ουδέτερης Ελβετίας να κλείσει στα τέλη του 1942 τα σύνορά της και να σταματήσει να δέχεται Εβραίους πρόσφυγες από τη ναζιστική Γερμανία. Η Ελβετία δέχθηκε μόλις 16.400 πρόσφυγες. Οι υπόλοιποι κατέληξαν στο Άουσβιτς και στο Νταχάου.

Νέοι Φράχτες στα Βαλκάνια

"Τα τελευταία δύο χρόνια οι λύκοι έχουν κατασπαράξει 63 πρόβατα και γίδια μου, 19 φοράδες και πουλάρια, επτά αγελάδες και 16 μοσχάρια, κι ένα από αυτά στον αχυρώνα μου", δήλωσε αγανακτισμένος το 2014 ο Ίβο Βίντακ, Κροάτης κτηνοτρόφος από τη Δαλματία στην τοπική εφημερίδα "Slobodna Dalmacija" (Ελεύθερη Δαλματία) και συμπλήρωσε ωστόσο με ικανοποίηση: “Το πρόβλημα μου, αλλά και τριών άλλων βοσκών, ευτυχώς λύθηκε αφού με βοήθησαν να φτιάξω  έναν ηλεκτρικό φράκτη ύψους 2,2 μέτρων, που εμποδίζει τους λύκους να περάσουν...”

ΜΕ... ΡΑΝΤΑΡ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗΣ "ΣΤΟΧΩΝ" ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

http://www.e-vertigo.gr/

Με... “συστοιχία από radar ανίχνευσης στόχων που κινούνται στο έδαφος” ο Πανούσης σχεδιάζει να αντιμετωπίσει πρόσφυγες και μετανάστες που επιχειρούν να περάσουν στον Έβρο και την Ευρώπη, στην προσπάθειά τους να γλιτώσουν από πολέμους, εμφύλιες συρράξεις ή ακόμη και να αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο. Ο “Φράχτης” δεν τους έφτασε...

Ελλείψει πολιτικής και ολοκληρωμένης αντιμετώπισης του μεταναστευτικού ζητήματος, η μέθοδος που, συνεχίζει, να επιλέγεται είναι η ανάπτυξη κάθε πρόσφορου κατασταλτικού μέσου για την “αποτροπή” της μετανάστευσης και την “παραδειγματική τιμωρία” προσφύγων – μεταναστών. Με... “δεξιά ή αριστερά”, καταστολή είναι η απάντηση στο μεταναστευτικό.

Μόλις εχθές, 24 Ιουνίου 2015, ολοκληρώθηκε η “δημόσια διαβούλευση” για την “επέκταση εγκατάστασης αυτοματοποιημένου συστήματος επιτήρησης στην περιοχή του Έβρου” που “έβγαλε” στο open gov το υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης για τη «δημιουργία ενός ολοκληρωμένου έργου επιτήρησης συνόρων στην περιοχή του Έβρου με χρήση ενός αριθμού από αυτοτελείς εγκαταστάσεις αυτοματοποιημένης επιτήρησης συνόρων σε καίρια σημεία της συνοριογραμμής μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας.

ΘΕΡΜΙΚΕΣ ΚΑΜΕΡΕΣ, ΡΑΝΤΑΡ, Ο "ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΦΡΑΧΤΗΣ" ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ

www.hitandrun.gr

«Στις νάρκες του Έβρου, στον πάτο του Αιγαίου, χτίζεται/βρίσκεται/κρύβεται η ασφάλεια του κάθε Ευρωπαίου» λέει το σύνθημα, και τώρα που σίγουρα «Μένουμε Ευρώπη» όπως μας διαβεβαιώνει η κυβέρνηση, ήρθε και η ώρα να «φροντίσουμε για την ασφάλειά» μας από τους μετανάστες…

Κάμερες με αισθητήρες, radar για να εντοπίζουν την ανθρώπινη κίνηση και τα οχήματα, και άλλα υπερσύγχρονα «όπλα» για να μην μπαίνουν οι μετανάστες στην Ελλάδα, ετοιμάζει η αριστερή κυβέρνηση του Σύριζα και ο Γιάννης Πανούσης.

Με ανοιχτή προκύρηξη στο opengov, από το Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης διαβάζουμε πως ολοκληρώθηκε σήμερα η Δημόσια Διαβούλευση για το έργο «Επέκταση Εγκατάστασης Αυτοματοποιημένου Συστήματος Επιτήρησης στην περιοχή του Έβρου».

20 ΙΟΥΝΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

Left.gr

Η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων καθιερώθηκε για πρώτη φορά με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στις 4 Δεκεμβρίου του 2000 και πρωτογιορτάσθηκε στις 20 Ιουνίου 2001, με αφορμή τα 50 χρόνια από την υπογραφή της «Συνθήκης για το καθεστώς των προσφύγων».

Η Συνθήκη αυτή προέβλεπε, μεταξύ άλλων, τη σύσταση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, η οποία ήταν επιφορτισμένη να βοηθήσει στη μετεγκατάσταση των 1,2 εκατομμυρίων Ευρωπαίων που είχαν μείνει άστεγοι εξαιτίας του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. 

Το διεθνές δίκαιο ορίζει ότι πρόσφυγες είναι οι άνθρωποι που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να επιστρέψουν στις χώρες τους, εξαιτίας βάσιμου φόβου δίωξης, με βάση τη φυλή, το θρήσκευμα, τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, την εθνικότητά τους ή τη συμμετοχή τους σε μία ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει η ίδια η Ύπατη Αρμοστεία

του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες για το 2014, τα 60 εκατομμύρια πρόσφυγες και εσωτερικά εκτοπισμένοι, λόγω πολέμων, εμφύλιων συρράξεων και διώξεων, αποκαλύπτουν ότι βρισκόμαστε μπροστά στη μεγαλύτερη έκρηξη προσφύγων 

από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

 Η φετινή μας εκστρατεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες

Στις 20 Ιουνίου, Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες τιμά τη δύναμη και το κουράγιο των εκατομμυρίων ανθρώπων στον κόσμο που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους εξαιτίας του πολέμου ή παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.  Η φετινή μας εκστρατεία για την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων στοχεύει να αναδείξει την ανθρώπινη πλευρά της προσφυγικής ιστορίας μέσα από ιστορίες ελπίδας και θάρρους ανθρώπων που έχουν βιώσει τον αναγκαστικό εκτοπισμό. Αυτές οι μαρτυρίες φέρνουν στο φως τους κοινούς μας δεσμούς με τους πρόσφυγες, τους αιτούντες άσυλο και τους εσωτερικά εκτοπισμένους.

[EN] BETWEEN ALLURE OF BETTER LIFE AND DEATH AT MEDITERRANEAN SEA

By Victoria Ojugbana 

Rescue workers assisting shipwreck survivors

DEATH is a necessary end, but it cannot be a pleasant end when it comes through drowning in the Mediterranean Sea. But the desperation for greener pastures, with some fleeing wars and other conflicts, has made many migrants to dare death on at sea.

The sight of human cargoes being ferried across the sea in an overcrowded ship to Europe with a slim chance of berthing at the shore can be scary. Even the video clips of such vessels emptying its human content into the sea with a few survivors may not be enough to deter would-be sojourners waiting for the next ship.

Indeed, the allure of a promising and fulfilling life in Europe has continued to resonate across Africa in recent times, that the will to resist the temptation of exposing one’s life to risk through several nights of travelling through the desert has paled to insignificance.