Σοβαρές
καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων
στα «περάσματα» της Ελλάδας διαπιστώνει
η Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας
Του
Δημήτρη Αγγελίδη
Το αγόρι
που διηγείται την ακόλουθη ιστορία
είναι μόλις 17 χρόνων. Είναι από το
Αφγανιστάν και αυτά που έζησε στα τέλη
Φεβρουαρίου δεν μπορεί παρά να ντροπιάζουν
κάθε Ελληνα και κάθε Ευρωπαίο, τουλάχιστον
όποιον μπορεί ακόμα να υποψιαστεί τι
σημαίνει να έχεις χάσει στα 16 σου τους
γονείς και τη μεγαλύτερη αδερφή σου από
βόμβα, να το έχεις σκάσει με τα μικρότερα
ορφανά αδέρφια και ανίψια σου στο Ιράν
και στην Τουρκία, και να βρίσκεσαι
μεσάνυχτα στο Αιγαίο, πάνω σ΄ ένα φουσκωτό
μαζί με άλλους 36 πρόσφυγες από τη Συρία,
το Σουδάν και το Ιράν.
«Ημασταν
στη θάλασσα τρεισήμισι ώρες. Τότε μας
βρήκε το ελληνικό σκάφος με τους Ελληνες
αστυνομικούς. Μας πήραν στο σκάφος τους.
Μας χτύπησαν πολύ άσχημα. Μας πήραν ό,τι
είχαμε, χρήματα, κινητά, ρούχα. Την αδελφή
μου τη χτύπησαν τόσο άσχημα που τώρα
έχει σ΄όλο της το σώμα μελανιές. Γύρω
στις 6 το πρωί, μας ξαναπήγαν στα τουρκικά
ύδατα και μας έβαλαν ξανά στη βάρκα μας.
Πήραν ένα μαχαίρι κι έσκισαν τη μια
πλευρά της βάρκας. Αφαίρεσαν τη μηχανή
και μας άφησαν στη μέση της θάλασσας,
χωρίς τίποτα εκτός από μια χαλασμένη
βάρκα».