[ES] 10,5 KILOMETROS DE VERGUENZA EN GRECIA

El Estado de Grecia ha terminado la valla de 10,5 kilómetros que pretende frenar los flujos migratorios que entran por el noreste del país (una de las partes que lindan con Turquía). Ésta nueva vergüenza racista de un país supuestamente “civilizado” y miembro de la Unión Europea como Grecia, tendrá específicamente 10.365 metros de largo y 4 metros de alto, y va desde Kastanies hasta el río Evros.

ΟΙ ΦΡΑΧΤΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ

ΗΠΑ, Ισραήλ και Ινδία ξοδεύουν δισεκατομμύρια σε τείχη που δεν χρησιμεύουν σε τίποτα

Φράχτης στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού   (Φωτογραφία:  Reuters 

Νέα Υόρκη

Την τελευταία δεκαετία, μερικές από τις μεγαλύτερες δημοκρατίες του κόσμου κατασκεύασαν στα σύνορά τους τείχη και φράχτες.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ινδία και το Ισραήλ -που χαρακτηρίζονται συχνά αντιστοίχως η παλαιότερη δημοκρατία του κόσμου, η μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου και η σταθερότερη δημοκρατία της Μέσης Ανατολής- έκτισαν 5.500 χιλιόμετρα τείχους.

[EN] COMMENT: FENCES DON’T MAKE US SAFE

By Polly Pallister-Wilkins

The last decade has seen an increase in the process of wall and fence building that seems somewhat incongruous in an era of apparent unprecedented globalisation and human movement. Britain got over its penchant for building walls as a policy solution to the sectarianism of Northern Ireland and the subsequent peace process was hailed as a triumph of liberal inclusion, even if the walls themselves remained. The same cannot be said for elsewhere however. Recent moves by Greece to fence off part of its border with Turkey, Israel's continued use of fence building, India's Bangladesh border fence and Spain's re-fortifying of its exclaves, Ceuta and Melilla are just a few examples of a process of walling that is seen as a logical policy response to a range of diverse threats.